ယမကာႏွင့္ ဘဝ

၃၅လမ္း၊ သဂၤဇာေခ်ာင္း အေနာက္ဘက္က အရက္ဆိုင္မွာ သူငယ္ခ်င္း ၁ ေယာက္ႏွင့္ စကားေျပာရင္း အရက္ေသာက္ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ထုိင္ေသာ ထုိင္ခံုမွာ ခံုရွည္ျဖစ္သျဖင့္ လူေျခာက္ေယာက္
ထုိင္လုိ႔ရသည္။ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းမွာ သက္တူ ရြယ္တူ (၄၀) ေက်ာ္ အရြယ္မ်ား ျဖစ္ပါသည္။ က်န္ေလးေယာက္မွာ ၁၄ ႏွစ္ ၁၅ ႏွစ္အရြယ္ ကေလးမ်ား ျဖစ္ၾကပါသည္။ သူတို႔သည္ အေရာင္ဆိုးထားေသာ ေခါင္ေရမ်ားကို ေသာက္ၾကသည္။ သူတို႔ေရွ႕မွာက ေခါင္ေရပုလင္းမ်ား ပံုေနေပၿပီ။ အျမည္းေတြကလည္း စံုေနေပၿပီ။ ကေလးႏွစ္ေယာက္က စီးကရက္ကို ကၽြမ္းက်င္စြာ ဖြာ႐ႈိက္ေနေပၿပီ။

ကၽြန္ေတာ္၏ အရက္ေသာက္မႈ အေတြ႕အႀကံဳအရ အရက္ႏွင့္ ေဆးလိပ္သည္ အခါအားေလ်ာ္စြာ မတည့္ပါ။ အရက္ေသာက္ၿပီး အရက္ရွိန္တက္လာေသာ အခ်ိန္ႏွင့္ ေဆးလိပ္မီးခုိး ႐ိႈက္လိုက္သည့္ အခ်ိန္မ်ားတြင္ မူးမုိက္၍ အႏၲရာယ္ ျဖစ္ေစပါသည္။ ဝါရင့္ အရက္သမားမ်ားသာ အရက္ႏွင့္ ေဆးလိပ္ တြဲေသာက္ႏုိင္ၾကပါသည္။ ယခုေတာ့ ဤကေလးမ်ားက ၎အျပဳအမူမ်ားကို ကၽြမ္းက်င္စြာ တတ္ေျမာက္ေနေပၿပီ။ ဤကေလးမ်ားသည္ အရက္ေခါင္ေရကို တစ္ခါတစ္ရံ ေသာက္ဖူးသည္ရွိေအာင္ ျမည္းစမ္း၍ ေသာက္ၾကသူမ်ား ျဖစ္ပါေစဟု ဆုေတာင္းမိသည္။ ႏုနယ္ေသာ အဆုတ္က ေဆးလိပ္၏ အ႐ိႈက္ကို ခံႏုိင္ရည္ ရွိမည္မထင္။ ထို႔အျပင္ ႏုနယ္ေသးေသာ အသည္းကလည္း ျပင္းရွေသာ အရက္ဒဏ္ကို ခံႏုိင္ရည္စြမ္းအား ေပးႏုိင္စြမ္းမည္ မထင္ပါ။

ကၽြန္ေတာ့္အေဖသည္ အရက္သမားတစ္ေယာက္ ျဖစ္ပါသည္။ အေဖသည္ အသက္ ၂၀ အရြယ္က အရက္ေသာက္ခဲ့သည္။ ထုိအခ်ိန္က အေဖတို႔ေသာက္ေသာ အရက္သည္ ေတာအရက္ ျဖစ္ပါသည္။ ေတာထန္းလ်က္ ေကာင္းေကာင္းႏွင့္ ခ်က္ေသာ အရက္ျဖစ္ပါသည္။ အေဖ အသက္ (၆၇) ႏွစ္မွာ ဆံုးပါးသြားသည္။ အေဖဆံုးေတာ့ မည္သည့္ေရာဂါမွ မရွိပါ။ အရက္အေသာက္မ်ားၿပီး အားျပတ္သြားျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္ဟု ဆရာဝန္က ဆုိပါသည္။ အရက္ကို တစ္ေနကုန္ ေသာက္သည္။ ၿမိဳ႕ေရာက္ေတာ့ ဘီအီးကို အေဖေသာက္ျဖစ္ခဲ့သည္။ ၿမိဳ႕ေပၚ ဘီအီးအရက္သည္ ေတာအရက္ေလာက္ေတာ့ ေကာင္းမည္မထင္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အသက္ ၄၀ ေက်ာ္မွ အရက္သမား တစ္ေယာက္ ျဖစ္လာသူပါ။ အေပါင္းအသင္းစံုရာကေန ေပ်ာ္ရႊင္မႈက ဦးစားေပးမိရာက ကၽြန္ေတာ္ အရက္သမား ျဖစ္လာပါသည္။ အရက္ေသာက္တတ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္မွာ အရက္သမား အေပါင္းအသင္းေတြ မ်ားတာေပါ့။ အေဖ့ကုိ သတိရေတာ့ အေဖေသာက္ေနက် အရက္ဆုိင္ကေလးကို စေရာက္ျဖစ္ရာကေန ေနာက္ေတာ့ ရပ္ကြက္ထဲက အရက္ဆုိင္ေတြ အားလံုးလည္း ကၽြန္ေတာ့္မိတ္ေဆြ အရက္ဆိုင္ေတြ ျဖစ္သြားပါသည္။ အဲဒီမွာ ကၽြန္ေတာ္ သတိထားမိတာကေတာ့ အသက္ ၃၀၊ ၄၀ ဝန္းက်င္ လူငယ္ေတြက ဗိုက္ပူနံကား၊ မ်က္ႏွာက ေဖာသြပ္သြပ္ ျဖစ္ေနတာေတြကို ေတြ႕ေနရတာပါပဲ။

တစ္ေန႔ေသာည။ ေသာက္ေနက်ဝိုင္းမွ အရက္သမား သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္က ေျပာသည္။ “မေန႔ညက ဖုိးထူးႀကီးေတာ့ ဆံုးသြားၿပီကြ”။ သည္ေတာ့ ေနာက္တစ္ေယာက္က ဝင္ေျပာသည္။ “ေသမွာေပါ့ကြ။ သူက အဲဒီအရက္ဆုိင္ပဲ အျမဲေသာက္ေနတာ။ ဆုိင္ရွင္က သူ႔ကို အျမင္ကတ္ေနတာ အေတာ္ၾကာၿပီ။ သူက အရက္လာေသာက္တဲ့ သူေတြတင္ မကဘူး။ ဆုိင္ရွင္ကုိပါ ရစ္တယ္။ အမ်ားစိတ္ဆင္းရဲရေအာင္ လုပ္တယ္။ သည္ေတာ့ အရစ္ခံရတဲ့သူက ဆုိင္ရွင္ကို မ်က္စပစ္ျပ။ အဲဒီမွာ ဆုိင္ရွင္က အရက္ဆီ (အရက္အျဖစ္ မစပ္ရေသးေသာ အဆီ) ကို ေရကေလး နည္းနည္းေရာၿပီး ေရာ့ ၅၀ ဖုိး ၁၀၀ ဖိုးဆိုၿပီး တိုက္လုိက္ပါေလေရာ။ သူကလည္း အရက္ကလည္း အလကားေသာက္ရ။ ေသာက္တဲ့အရက္ကလည္း ခပ္ျပင္းျပင္းဆိုေတာ့ ဇယားကိုက္တယ္ေပါ့ကြာ။ အဲဒီမွာတင္ပဲ သုံးလေလာက္ၾကာေတာ့ ဗိုက္ပူနံကားနဲ႔ လက္ေတြ တုန္ယမ္းလာၿပီး ေနာက္ဆံုး ေသပြဲဝင္ၾကေတာ့တာပဲကြ။ ေနာက္ၿပီး ဖုိးထူးတင္ ဘယ္ကမလဲကြာ။ အရက္သမား ၃၊ ၄ ေယာက္ရွိၿပီ။ အဲဒီလို ဆုိင္ပိုင္ရွင္ စိတ္ဓာတ္ေတြေၾကာင့္ ေသတာ” ဟု ဆုိသည္။

ကၽြန္ေတာ္ မ်ားစြာ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္မိသည္။ သို႔ေသာ္ ဘာမွ်မတတ္ႏုိင္ပါ။ သည္လုိႏွင့္ Rum Station ေတြ ေပၚလာေတာ့ ရပ္ကြက္ထဲက ဆိုင္ေတြမွာ မေသာက္ျဖစ္။ Rum Station မွာ ေသာက္ျဖစ္သည္။ Rum သည္ စက္မႈ (၁) ဝန္ႀကီးဌာနမွ ထုတ္လုပ္ေသာ အရက္ျဖစ္သည္။ အာမခံခ်က္ရွိသည္။ အရက္ကလည္း ေကာင္းသည္။ သို႔ေသာ္ Rum Station ဆုိင္ေတြက နည္းသည္။ အခြန္ႀကီးေလးမႈေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ႏုိင္သည္။ ကၽြန္ေတာ္သည္ မဟာေအာင္ေျမၿမိဳ႕နယ္ သံလ်က္ေမွာ္ အေနာက္ရပ္ကြက္ႀကီးတြင္ ေနထုိင္ေသာ မႏၲေလးသားတစ္ဦး ျဖစ္ပါသည္။ ၄၁ လမ္းထိပ္တြင္ Rum Station ဆုိင္တစ္ဆုိင္၊ ၄၁ လမ္း ေတာင္ဘက္ စံျပရပ္ကြက္တြင္ Rum Station ဆိုင္တစ္ဆုိင္၊ ၃၅ လမ္း သဂၤဟေခ်ာင္း အေနာက္ဘက္တြင္ Rum Station ဆိုင္တစ္ဆုိင္ႏွင့္ ၄၁ လမ္း ေတာင္ဘက္ သေျပၫြန္႔ရပ္ကြက္ရွိ ကၽြန္ေတာ္ေသာက္ေနၾက “ေနသာခ်ိန္” Rum Station အရက္ဆိုင္ေလးတုိ႔ ရွိပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္သည္ အာမခံခ်က္ျဖင့္ေရာင္းေသာ အရက္ဆုိင္ မ်ားမ်ားဖြင့္ေစလိုပါသည္။ ေသာက္ေနၾက “ေနသာခ်ိန္” အရက္ဆိုင္ကေလး ပိတ္သြားေသာအခါ ရပ္ကြက္ထဲက အရက္ဆုိင္မ်ားသို႔သာ ေျခဦး လွည့္ရပါေတာ့သည္။ ဤတြင္ရပ္ကြက္ထဲက မည္သည့္ အရက္ျဖဴဆုိင္မဆို Rum တစ္ပက္ ၁၀၀ က်ပ္ႏွင့္ ဝယ္ေသာက္၍ ရေနပါသည္။ Rum Station ဆိုင္ႀကီးမ်ားတြင္သာ တစ္ပက္ ၁၀၀ က်ပ္ ေရာင္းသည္မဟုတ္ပါ။ မည္သည့္ အရက္ျဖဴဆိုင္တြင္မဆို ရပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္သည္ အသိမိတ္ေဆြ အရက္ဆုိင္ပိုင္ရွင္ တစ္ဦးႏွင့္ စကားေျပာျဖစ္သည္။ “ရမ္အတုေတြက အမ်ားႀကီး လွိမ့္ဝင္ေနတာဗ်။ တစ္ပုလင္း ၄၅၀ က်ပ္ကေန ၈၀၀ က်ပ္ဝန္းက်င္အထိ ရွိတယ္။ အဲဒီေတာ့ တစ္ပက္ ၁၀၀ က်ပ္ႏႈန္း ေရာင္းႏုိင္တာေပါ့ဗ်ာ” ဤသို႔ လြယ္လြယ္ရေသာ ရမ္တစ္ပက္ ၁၀၀ က်ပ္ကိုသာ ေသာက္သံုးေနၾကပါလွ်င္ အရက္ဆီအိုပီထဲသို႔ ေရနည္းနည္းေရာ၍ တုိက္ေသာအျဖစ္ႏွင့္သာ တူေနပါလိမ့္မည္။ က်န္းမာေရး မည္မွ် ဆိုးရြားမည္ကို မသိႏုိင္။ သို႔ေသာ္တို႔ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားမွာ ဥေရာပတုိက္သားမ်ားႏွင့္ ယွဥ္လွ်င္ လြန္စြာ ေသးေကြးလွပါသည္။ တစ္ခ်ိန္က ဂ်ပန္ငပုဟုေခၚေသာ ဂ်ပန္လူမ်ိဳးမ်ားႏွင့္ ယွဥ္လွ်င္လည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာလူမ်ိဳးက ေသးေနပါသည္။ အိႏိၵယတိုက္သားမ်ားႏွင့္ ယွဥ္လွ်င္လည္း ပို၍ဆိုးပါသည္။ သို႔ပါ၍ အရြယ္မတိုင္မီ ႐ုပ္အဆင္းရည္ က်ေနေသာ အရက္ေသာက္တတ္သည့္ လူငယ္မ်ားအေနျဖင့္ မိမိတို႔၏ လူမႈေရး၊ စီးပြားေရး၊ ယဥ္ေက်းမႈမ်ားကို ထိန္းသိမ္း ကာကြယ္သင့္ပါသည္။

အရက္၏ ေဘးဥပါဒ္ အႏၲရာယ္မ်ားမွာ ဘီပိုး၊ စီပိုးႏွင့္ အသည္းေျခာက္၊ အသည္းေရာင္အသားဝါ၊ ဗိုက္ပူနံကား၊ အိုနာေစာျခင္း၊ အရြယ္မတိုင္မီ အိုမင္းရင့္ေရာ္ျခင္း၊ ေျခတုန္လက္တုန္ ျဖစ္ျခင္း၊ သတိေမ့ေျမာျခင္းမ်ားႏွင့္ ေရာဂါမ်ိဳးစံု ကပ္ၿငိတတ္ျခင္းတို႔ ျဖစ္ေစပါသည္။ လူ၏ လုပ္အားဆံုး႐ံႈးျခင္းမွာလည္း အရက္ကို အေဟာသိကံ (အလြန္အကၽြံ) ေသာက္စားမႈ ပါဝင္ပါသည္။ မည္သို႔ပင္ ဆိုေစကာမူ အရက္ကုိ ႀကိဳက္တတ္၍ပဲ ေသာက္ေသာက္ ဝါသနာအရပဲ ေသာက္ေသာက္၊ ႐ိုးရာဓေလ့အရပဲ ေသာက္ေသာက္၊ မိမိတို႔၏ က်န္းမာေရး႐ႈေထာင့္၊ လူ႔စြမ္းအား အရင္းအျမစ္႐ႈေထာင့္၊ လုပ္သားလုပ္အား အျပည့္အဝ ေပးစြမ္းႏုိင္မႈ ႐ႈေထာင့္တို႔ကို အမ်ိဳးမ်ိဳး သုံးသပ္ ႐ႈျမင္ႏုိင္ေရးတို႔မွာ အရက္ထုတ္လုပ္သူ၊ အရက္ေရာင္းသူ၊ အရက္ေသာက္သူတုိ႔မွာလည္း အမ်ိဳးသားေရး တာဝန္တစ္ရပ္ဟု ႐ႈျမင္ခံစားမိပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သက္ဆုိင္ရာ ၿမိဳ႕နယ္၊ တုိင္းေဒသႀကီးတို႔မွ တာဝန္ရွိ ပုဂၢိဳလ္မ်ားကလည္း အရက္ဆုိင္ႏွင့္ အရက္အရည္အေသြးမ်ားကို စစ္ေဆးၾကည့္႐ႈ၍ အေရးယူမႈမ်ား ျပဳလုပ္သင့္ပါသည္။

(၁) အရက္ျဖဴကုန္ၾကမ္း (အိုပီ) ႏွင့္ ေရေရာစပ္မႈ အခ်ိဳးအစား အတိအက် လိုက္နာမႈ ရွိမရွိ။
(၂) ငယ္ရြယ္သူမ်ား အသက္ ၁၈ ႏွစ္မတုိင္မီ အရက္မေသာက္ေရး။
(၃) စက္႐ံုထုတ္ အာမခံပါသည့္ အရက္ျဖဴ ကုန္ၾကမ္းမ်ား သံုးစြဲမႈ ရွိမရိွ။
(၄) ျပည္တြင္းျဖစ္အရက္ႏွင့္ ႏုိင္ငံျခားအရက္မ်ား၏ စံခ်ိန္မီျခင္း ရွိမရွိ။
(၅) တုိက္႐ိုက္တင္သြင္းသည့္ ႏုိင္ငံျခားအရက္မ်ား ပံုမွန္စီးဆင္းမႈ မွန္ကန္ျခင္း ရွိမရွိ။
(၆) အရက္တု၊ တံဆိပ္တု၊ အတုမ်ိဳးစံုတုိ႔အား ေရွာင္တခင္ စစ္ေဆးႏုိင္မႈ ျပဳလုပ္ေရး။
(၇) အရက္ဆုိင္မ်ား၏ စားေသာက္ဖြယ္ အျမည္းမ်ားႏွင့္ အရက္ဆုိင္၏ ပတ္ဝန္းက်င္တုိ႔မွ က်န္းမာေရးႏွင့္ ညီၫြတ္မႈ ရွိမရွိတို႔ကိုလည္း ေလ့လာစစ္ေဆးမႈမ်ား ျပဳလုပ္သင့္ပါသည္။

ထုိ႔အျပင္ အရက္ဆုိင္မ်ား ညလံုးေပါက္ ေရာင္းခ်ျခင္းႏွင့္ နံနက္ေစာေစာ ေရာင္းခ်ျခင္းတုိ႔ကိုလည္း ေလ့လာ သံုးသပ္သင့္ပါသည္။ အရက္ေသာက္တတ္သူ တစ္ေယာက္ အရက္သမား ျမန္ျမန္ျဖစ္ေစေသာ နည္းလမ္းမွာ နံနက္ေစာေစာ ေသာက္ျခင္း (အရက္သမားတုိ႔အဆို အမူးအေနာက္ ေခါင္းကိုက္ေျဖရန္ ေျဖသည္) ပင္ ျဖစ္ပါသည္။ အရက္ေသာက္တတ္သူ တစ္ေယာက္ နံနက္ေရ (အရက္) မဝင္လွ်င္ အရက္သမားလံုးလံုး မျဖစ္ဟုလည္း အရက္သမား အသိုင္းအဝိုင္းမွ သိရပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္သည္ သန္႔ရွင္းသပ္ရပ္၍ ခမ္းနားေသာ အရက္ဆိုင္မ်ားကို သေဘာက်ပါသည္။ ပို၍ သေဘာက်သည္မွာ စင္တင္မ်ားပင္ ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ေသာက္သံုးရေသာ ယမကာႏွင့္ အျမည္းအျပင္ အေထြေထြတို႔၏ ေစ်းႏႈန္းမ်ားကို မတတ္ႏုိင္ပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ မိမိႏွင့္ သင့္ေလ်ာ္သည့္ ရပ္ကြက္ေဒသတို႔၌သာ ယမကာကို ေသာက္သံုးပါသည္။ အရက္ယမကာကို ေသာက္သံုးရာတြင္လည္း အာမခံပါသည့္ အရက္ႏွင့္ အရက္ဆုိင္မ်ားကိုသာ ေသာက္သံုးပါသည္။

သို႔ေသာ္ မိမိအလိုဆႏၵ တစ္ခုတည္းအတြက္ မျဖစ္ႏုိင္ပါ။ မိမိတို႔၏ မိသားစု စီးပြားေရးကိုသာ အဓိက ထားတတ္ၾကပါသည္။ အရက္စစ္၊ မစစ္က အဓိကမဟုတ္ အျမတ္ရေရးသည္သာ အဓိကက်ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ အရက္ဆုိင္အားလံုးကို မေကာင္းျမင္ေနျခင္း မဟုတ္ပါ။ အျမည္းစားဖြယ္ႏွင့္ အရက္အားလံုး အဆင္ေျပမႈ ရွိမရွိ၊ စားပြဲထုိးႏွင့္ ဆက္ဆံေရး ေျပလည္မႈ ရွိမရွိ အစစအရာရာ ဂ႐ုစိုက္ေသာ ဆုိင္မ်ားကိုလည္း ေတြ႕ရပါသည္။ ယခုကာလမ်ားတြင္ ေတာႏွင့္ၿမိဳ႕ မည္သည့္အရပ္ေဒသတြင္မဆို ရပ္ကြက္ဘုရားပြဲရွိပါက လူႀကီး၊ လူငယ္ အရက္ေသာက္ၾကသည္က မ်ားပါသည္။ အရက္မေသာက္တတ္ေသာ လူငယ္ဆိုသည္မွာပင္ ခပ္ရွားရွားပင္ ျဖစ္သည္။ အရက္ေသာက္ျခင္းေၾကာင့္ စကားေျပာရႊင္သည္။ ရဲတင္းမႈရွိသည္။ ခႏၶာကိုယ္တြင္ ေအာင္းေနေသာ ေခၽြးပုပ္တုိ႔ကို အျပင္သို႔ ကန္ထုတ္ေပးႏုိင္သည္။ ခံတြင္းပ်က္၍ ထမင္းစားမေကာင္း ျဖစ္ေနေသာအခါ ခံတြင္းလုိက္၍ စားေကာင္းေစႏုိင္သည္။ အရက္ကို ရမ္သံုးပက္ထက္ မပိုဘဲ ပံုမွန္ေသာက္လွ်င္ က်န္းမာေရး ေကာင္းေစႏုိင္သည္။

သို႔ေသာ္ အရက္က မ်ားမ်ား ေသာက္သံုး၍ ပံုမွန္စြာ ေသာက္လာပါက ဦးေႏွာက္ဆဲလ္မ်ားလည္း ပ်က္စီးေစႏုိုင္သည္ဟု မိတ္ေဆြဆရာဝန္ တစ္ဦး၏ ေျပာျပခ်က္အရ သိရသည္။ အရက္ေသာက္တတ္စ လူငယ္တစ္စု အုပ္စုဖြဲ႕၍ ေပ်ာ္ၾကသည္။ အရက္ေၾကာင့္ အာရႊင္၍ ဆိုၾက၊ ေအာ္ၾက၊ ဟစ္ၾကသည္။ ဆုိင္ကယ္စီးက ျမန္လာသည္။ တစ္ခါတေလ သံုးေယာက္ပူး စီးၾကသည္။ အရက္ရွိန္က တျဖည္းျဖည္း တက္လာသည္။ သတိကို မထိန္းႏိုင္ေတာ့။ ေနာက္ဆံုး ေဆး႐ံုမွာ ဇာတ္သိမ္း၍ အမႈႏွင့္ ရင္ဆုိင္ရသည္။ ေသသူက ေသ၍၊ မေသသူက အက်ိဳးအကန္း ျဖစ္ရျခင္းမ်ားကိုလည္း ေတြ႕ရၾကားရဖူးပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ဘာသာျပန္ဝတၳဳစာအုပ္မ်ား ဖတ္ဖူးပါသည္။ အေမရိကန္ႏွင့္ ဥေရာပႏုိင္ငံမ်ား၌ ေယာက္်ားေရာ၊ မိန္းမပါ အရက္ေသာက္သည့္ အေလ့အထမ်ားကို သိရွိခဲ့ပါသည္။ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ဧည့္ခံစကားေျပာရာ၌လည္း အရက္မပါလွ်င္ မၿပီးပါ။ သို႔ေသာ္ ေယာက္်ားမ်ားကသာ အရက္ကို မ်ားစြာေသာက္သံုးၿပီး အမ်ိဳးသမီးမ်ားက တစ္ခါတရံသာ ေသာက္သံုးေလ့ရွိပါသည္။ လုပ္ငန္းခြင္မပ်က္ အလုပ္လုပ္ၾကသူမ်ားလည္း ျဖစ္ၾကပါသည္။ မည္သို႔ျဖစ္ေစ အရက္ကို စတင္ေသာက္သံုးေတာ့မည္ ဆိုပါလွ်င္ အရက္၏ ေကာင္းက်ိဳးဆိုးက်ိဳးကို ေလ့လာ သိရွိထားသင့္ပါသည္။

ေမာင္လန္းဆန္း
Ref: 7Day News

Ref: Health Articles
Post by ေအးခ်မ္းမြန္

By Aye Chan Mon