မံုရြာၿမိဳ႕နယ္မႉးကို အမ်ိဳးသမီး ၃ ဦး တရားစြဲမည္

မုံရြာၿမိဳ႕ လက္ပန္းေတာင္းေတာင္ ေၾကးနီစီမံကိန္းအေရးတြင္ အဖမ္းခံခဲ့ရၿပီး ျပန္လည္ လြတ္ေျမာက္လာသည့္ အမ်ိဳးသမီး ၃ ဦးက မုံရြာၿမိဳ႕နယ္မႉးကို တရားစြဲဆုိ သြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။

ဖမ္းဆီးခဲ့မႈတြင္ အျပစ္တစုံတရာ ေဖာ္ျပႏိုင္ျခင္း မရွိဘဲ အမ်ိဳးသမီးမ်ားအား အၾကမ္းဖက္ ႏွိပ္ကြပ္ျခင္းအေပၚ မေက်နပ္သျဖင့္ မုံရြာၿမိဳ႕နယ္မႉးကို နားလည္တတ္ကၽြမ္းသည့္ အဖြဲ႕စည္းမ်ားႏွင့္ တုိင္ပင္ၿပီး တရားစြဲဆုိသြားမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း စက္တင္ဘာလ ၁၄ ရက္ေန႔ ညေနက ျပန္လည္ လြတ္ေျမာက္လာသည့္ မသြဲ႕သြဲ႕၀င္းက ေျပာသည္။

‘‘ၿမိဳ႕နယ္မႉးက က်မကို စခန္းထဲကေန အတင္းဆြဲထုတ္ ခိုင္းတယ္။ ရဲေတြက စခန္းရဲ႕ အေပၚ အခ်ဳပ္ထဲကေန ေလွကား အတုိင္း က်မကို တရြတ္တုိက္ ဆြဲေခၚလာတယ္။ က်မ ထမီ ကြင္းလုံး ကၽြတ္က်တယ္။ အဲဒီေနရာမွာ ၿမိဳ႕နယ္မႉး အပါအ၀င္ ရဲအင္အား ငါးရာေက်ာ္ေလာက္ ရွိတယ္။ အဲဒီလုိ က်မအရွက္ကို ခြဲတဲ့အတြက္ မေက်နပ္ဘူး။ ၿမိဳ႕နယ္မႉးကို တရားျပန္စဲြမယ္။ မျဖစ္ျဖစ္တဲ့နည္းနဲ႔ ျပန္စြဲမွာ။ က်မတုိ႔မွာ ဘာအျပစ္မွ မရွိဘဲ ကုတ္ဖဲ့ၿပီး ကားေပၚကို ဆြဲတင္ခဲ့တာ။ က်မတုိ႔က ကားေပၚကုိ အသာတၾကည္ တက္ပါမယ္လို႔ ေျပာတာေတာင္ မရဘူး” ဟု မသြဲ႕သြဲ႕၀င္းက ဆိုသည္။

စက္တင္ဘာလ ၁၀ ရက္ေန႔ စစ္ကိုင္းတိုင္း မံုရြာခရိုင္ ဆားလင္းႀကီးၿမိဳ႕နယ္ လက္ပံေတာင္းေတာင္ ေၾကးနီစီမံကိန္း ေျမယာ သိမ္းထားမႈမ်ားေၾကာင့္ အမ်ိဳးသမီး ၁၂ ဦးတို႔က မုံရြာၿမိဳ႕ ဆုေတာင္းျပည့္ ဘုရားသုိ႔ လာေရာက္၀တ္ျပဳ ဆုေတာင္းၾကရာ အာဏာပိုင္မ်ားက အေၾကာင္းမဲ့ ဖမ္းဆီးၿပီး အၾကမ္းဖက္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။

‘‘က်မတုိ႔ ညီအစ္မေတြ ေအးေအးေဆးေဆး ဘုရားဖူးတာပါ။ က်မတုိ႔မွာ ဘာအျပစ္မွ မရွိဘဲ ၿမိဳ႕နယ္မႉးက ဖမ္းဆီးတာေတြ လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ အခ်ဳပ္ထဲမွာလည္း ၿမိဳ႕နယ္မႉးကိုယ္တုိင္ က်မတုိ႔ ဆံပင္ေတြကို ဆြဲတယ္။ လက္ေတြဖိၿပီး ဆြဲလားရမ္းလား လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ရဲနဲ႔ ရဲေမေတြက က်မတို႔ကို အတင္း၀င္လံုးလို႔ က်မတို႔ အဝတ္ေတြ ကၽြတ္ခဲ့ရပါတယ္။ ထမီကၽြတ္ရက္ႀကီး ပါလာတဲ့အတြက္ ထမီျပင္၀တ္ဖို႔ ေတာင္းပန္တာေတာင္ ျပင္၀တ္ခြင့္ မေပးခဲ့ပါဘူး” ဟု ျပန္လြတ္လာခဲ့သည့္ မေအးနက္က ဆိုသည္။

ယင္းသုိ႔ အၾကမ္းဖက္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့သည့္အတြက္ ၿမိဳ႕နယ္မႉးကို သက္ဆုိင္ရာတရားရုံးမွ တရားစြဲဆုိသြားမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း လြတ္ေျမာက္လာသည့္ စက္တင္ဘာလ ၁၄ ရက္ေန႔တြင္ ၎က ေျပာျပျခင္း ျဖစ္သည္။

‘‘က်မတို႔က ျမန္မာလူမ်ိဳး မိန္းမပ်ိဳေတြပါ။ အရွက္တရားနဲ႔ လူလုပ္ေနတာပါ။ ေတာသူ ေတာင္သားလည္း ျဖစ္တယ္။ က်မတို႔က အတင္း ထြက္ေျပးေနတာလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီလိုကၽြတ္က်တဲ့ ထမီေလးေတာင္ျပန္ၿပီး ျပင္၀တ္ခြင့္မေပးတာ က်မေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ၀မ္းနည္းလို႔ မဆုံးပါဘူး၊ ရွက္လို႔လည္း မဆုံးဘူး။ လူေတြ ေျပာေျပာေနတဲ့ ဒီမုိကေရစီဆုိတာ ဒီလို ထမီေလးေတာင္ ျပင္၀တ္ခြင့္ မရွိပါလားဆုိၿပီး ကၽြန္မေတာ့ အဲဒီလိုျမင္ပါတယ္” ဟု မေအးနက္က ဆိုသည္။

ယင္းၿမိဳ႕နယ္မႉးသည္ ၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္၀က္မွစၿပီး မုံရြာၿမိဳ႕သုိ႔ ေျပာင္းလာျခင္း ျဖစ္ကာ ယခင္ ၎တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ခဲ့သည့္ မေကြးၿမိဳ႕တြင္လည္း Weekely Eleven ဂ်ာနယ္မွ သတင္းေထာက္ကို မေကြးၿမိဳ႕ ေရႀကီးသည့္ ဓာတ္ပုံမ်ား ရုိက္ကူးသည္ဟု ဆိုၿပီး ပုဒ္မ အမ်ိဳးမ်ိဳးတပ္၍ ဖမ္းဆီးခဲ့သူျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။

မုံရြာၿမိဳ႕နယ္မႉးႏွင့္ အမွတ္ ၁ ရဲစခန္းမွ အာဏာပိုင္ အရာရွိမ်ားသည္ လက္ပန္းေတာင္းေတာင္ ေၾကးနီစီမံကိန္း ဆႏၵျပမႈမ်ားကို ကုိင္တြယ္ေျဖရွင္းရာတြင္ အၾကမ္းဖက္သည့္ နည္းလမ္းမ်ား အသုံးျပဳခဲ့ေၾကာင္း သိရသည္။

ဆႏၵျပသည့္ စက္တင္ဘာလ ၁၀ ရက္ေန႔တြင္ပင္ အဆိုပါၿမိဳ႕နယ္မႉးက စာတန္းမ်ားကိုင္ေဆာင္ၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ ခ်ီတက္ ဆႏၵျပေနၾကသည့္ လူအုပ္ၾကားထဲဝင္ေရာက္ကာ ဆႏၵျပသူမ်ား ကိုင္ေဆာင္လာသည့္ စာရြက္မ်ားကို ၀င္ေရာက္ လုယူဆြဲၿဖဲျခင္း၊ ဆဲဆုိ ႀကိမ္းေမာင္းျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့သည္ဟု ျမင္ေတြ႕ခဲ့သူမ်ားက ေျပာသည္။

ထုိ႔အျပင္ စက္တင္ဘာလ ၁၁ ရက္ေန႔ကလည္း ယာဥ္ထိန္းရဲ ဦးျမေသာင္း ကိုယ္တုိင္ ဆႏၵျပသည့္ လူအုပ္ထဲသို႔ ကားျဖင့္ အတင္းေမာင္းႏွင္ ၀င္ေရာက္ခဲ့မႈေၾကာင့္ ဆႏၵျပသည့္ အထဲတြင္ ပါ၀င္သည့္ အမ်ိဳးသမီးတဦး ထိခိုက္ဒဏ္ရာ ရရွိခဲ့သည္ဟု မုံရြာ ေဒသခံမ်ားက ေျပာဆုိၾကသည္။

မုံရြာ အမွတ္ ၁ ရဲစခန္းတြင္ အမ်ိဳးသမီး ၁၂ ဦး ဖမ္းဆီးခ်ဳပ္ေႏွာင္ ခံထားရစဥ္ အခ်ိန္အတြင္း စခန္းအတြင္းရိွ ရဲမ်ားႏွင့္ ရဲေမမ်ားက ၿမိဳ႕နယ္မႉး အမိန္႔ျဖင့္ အဆိုပါ အမ်ိဳးသမီးမ်ားကို ဆံပင္မ်ားဆြဲရမ္းျခင္း ျပဳလုပ္ခဲ့သည့္အျပင္ စခန္းအျပင္မွ အမ်ိဳးသမီးႀကီးတဦး စခန္းတြင္း ဝင္ေရာက္လာကာ အဖမ္းဆီခံထားရသည့္ အမ်ိဳးသမီးမ်ားကို ႀကိမ္းေမာင္းျခင္း၊ ဥပေဒမဲ့ ျပဳမူျခင္းမ်ား လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည္ဟု သိရသည္။

အမွတ္ ၁ ရဲစခန္းမွ ရဲေမမ်ားက ယခုကဲ့သုိ႔ အၾကမ္းဖက္ရန္ သမၼတက ေစခုိင္းျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း၊ မွတ္သားသြားေစရန္ ဆုံးမျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း အခ်ဳပ္ခန္းတြင္ ေျပာဆုိခဲ့သည္ဟု အဖမ္းဆီးခံခဲ့ရၿပီး ျပန္လည္လြတ္ေျမာက္လာသည့္ အမ်ိဳးသမီး ၃ ဦးက ရွင္းျပသည္။

လက္ပန္းေတာင္းေတာင္ ေၾကးနီစီမံကိန္း လုပ္ငန္းမ်ား ဆက္လက္တိုးခ်ဲ႕ လုပ္ကိုင္ရန္အတြက္ အနီးအနားရွိ ေက်းရြာ ၄ ရြာကို ေရႊ႕ေျပာင္းခိုင္းျခင္းမွ အစျပဳကာ ယခုကဲ့သုိ႔ ျပႆနာမ်ား ႀကီးထြားလာခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ေျပာင္းေရႊ႕ရန္ က်န္ရွိေနသည့္ ရြာ ၄ ရြာမွ အမ်ိဳးသမီး ၁၂ ဦးသည္ စက္တင္ဘာလ ၁၀ ရက္ေန႔က လက္ပန္းေတာင္းေတာင္ ရပ္တန္႔ေရး စာတန္းမ်ား ပါသည့္ တီရွပ္မ်ား ၀တ္ဆင္ကာ မုံရြာၿမိဳ႕သုိ႔ ဘုရားသြားဖူးခ်ိန္တြင္ အာဏာပိုင္မ်ားက ဖမ္းဆီးခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ယင္းေန႔က အမ်ိဳးသမီး ၉ ဦးကို ျပန္လည္လႊတ္ေပးခဲ့ေသာ္လည္း ေခါင္းေဆာင္ဟု ယူဆသည့္ ၃ ဦးကို ဆက္လက္ ထိန္းသိမ္းထားရာမွ ေဒသခံမ်ားႏွင့္ အသင္းအဖြဲ႕မ်ားက ၀ိုင္း၀န္းကန္႔ကြက္ ဆႏၵျပသည့္အတြက္ ဆူပူမႈမ်ား ပိုမိုျဖစ္ေပၚခဲ့သည္။

ဆႏၵျပသူမ်ားကို ညအိပ္လက္ခံခဲ့သည့္ မုံရြာၿမိဳ႕မ ဂါတ္ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကို အမွတ္ ၁ ရဲစခန္းတြင္ ေနထုိင္သည့္ ၀န္ထမ္းမ်ားႏွင့္ မိသားစုမ်ား အေနျဖင့္ ဆြမ္းခ်ိဳင့္မပုိ႔ရဟု အမိန္႔ထုတ္ျပန္ထားေၾကာင္း ၾကားသိရသည္။

‘‘ဆႏၵျပတာ ဦးဇင္းတို႔ ေက်ာင္းေရွ႕မွာေလ။ ညပိုင္းၾကေတာ့ ဆႏၵျပတဲ့လူေတြ ျပန္ဖို႔ခက္ခဲတဲ့အတြက္ ဦးဇင္းတုိ႔ေက်ာင္းမွာ တည္းခြင့္ ေပးခဲ့တာပါ။ ဦးဇင္းတို႔ကို အရင္ အမွတ္ ၁ ရဲစခန္းက တေန႔ကို ဆြမ္းခ်ိဳင့္ ၅ ခ်ိဳင့္ပို႔တယ္။ ဆႏၵျပၿပီး ေနာက္တရက္ ဆြမ္းခ်ိဳင့္လည္းသြားပို႔ေရာ ခ်ိဳင့္ထဲမွာ ဆြမ္းေတြ မပါဘဲ ဗလာႀကီးျဖစ္ေနတယ္။ ဆြမ္းခ်ိဳင့္ပို႔တဲ့ ကိုရင္က ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ ေမးေတာ့ အထက္က ဆြမ္းမေလာင္းရဘူး၊ ေလာင္းရင္ ဖမ္းမယ္ဆိုလို႔ ဆြမ္းမထည့္တာပါလို႔ ေျပာတယ္” ဟု ယင္းေက်ာင္း တြင္ သီတင္းသုံးေနသည့္ ဆရာေတာ္ ဦးရာဇဓမၼက မိန္႔သည္။

၀က္ေမွးေက်းရြာရွိ ရြာဦးဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကိုလည္း အာဏာပိုင္မ်ားက ခ်ိတ္ပိတ္ကာ အတြင္းရွိ ဘုရား ဆင္းတုေတာ္မ်ားႏွင့္ သာသနာပိုင္ ပစၥည္းမ်ားကို ဖ်က္ဆီးေနေၾကာင္း ၀က္ေမွးေက်းရြာ ေဒသခံမ်ားက ေျပာသည္။

လက္ပံေတာင္းေတာင္တြင္ ဦးပုိင္လီမိတက္ႏွင့္ တရုတ္ကုမၸဏီ ၀မ္ေပါင္တုိ႔ ပူးေပါင္းကာ ေၾကးနီရွာေဖြသည့္ လုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ေဆာင္လွ်က္ရွိသည္။ ေၾကးနီ တူးေဖာ္ရွာေဖြရာတြင္ စြန္႔ပစ္ေျမမ်ားကုိ လယ္ယာေျမမ်ားတြင္ သြားေရာက္ စုပုံျခင္းေၾကာင့္ ေတာင္သူလယ္သမားမ်ား၏ လယ္ေျမမ်ား ပ်က္စီးခဲ့ျခင္းမွ အစျပဳကာ ေၾကးနီေတာင္ စီမံကိန္း ရပ္တန္႔ေပးရန္အထိ ေတာင္းဆုိ ဆႏၵျပမႈမ်ား ဆက္တုိက္ ျဖစ္ပြားခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။

ေၾကးနီထုတ္လုပ္မႈ စီမံကိန္းကို ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ တက္ၿပီးခ်ိန္မွ စတင္ၿပီး ဂ်ပန္ႏိုင္ငံႏွင့္ ပူးေပါင္း လုပ္ေဆာင္ခဲ့ရာ ထုတ္လုပ္မႈ မေအာင္ျမင္ေသာေၾကာင့္ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္ ယူဂိုဆလားဗီးယား ႏိုင္ငံႏွင့္ ပူးေပါင္း လုပ္ေဆာင္ ခဲ့ေသးသည္။

၁၉၇၈ ခုႏွစ္တြင္ ေၾကးစင္ေတာင္ႏွင့္ စံပယ္ေတာင္ အနီးအနားရွိ ေက်းရြာမ်ားမွ လယ္ေျမမ်ားကို သိမ္းဆည္းကာ ေၾကးနီ ထုတ္လုပ္သည့္ စက္ရုံမ်ားတည္ေထာင္ခဲ့ၿပီး ေၾကးနီထုတ္လုပ္မႈအပိုင္းကို တုိးျမႇင့္ခဲ့သည္ဟု ယင္းေတာင္ေျခတြင္ ေနထုိင္သည့္ ကံကုန္းေက်းရြာမွ အသက္ ၆၃ ႏွစ္ရွိၿပီျဖစ္ေသာ ဦးဘိုသန္းက ေျပာသည္။

‘‘ေၾကးနီထုတ္လုပ္တဲ့ စက္ရုံတည္ေထာင္ၿပီးကတည္းက က်ေနာ္တုိ႔ ရြာေတြမွာ သူတုိ႔ စြန္႔ပစ္တဲ့ ေရေတြနဲ႔ အနံ႔အသက္ ဆုိးတဲ့ ေလထု ဒဏ္ကုိ အလူးအလဲ ခံခဲ့ရတာပါ။ လယ္ေျမေတြလည္း ပ်က္စီး၊ ေက်းရြာေျမေတြလည္း ပ်က္ကုန္တယ္။ ေက်းရြာထဲ မွာေတာင္ ေသာက္စရာ ေရမရွိ၊ ေရတြင္းေတြ ခန္းကုန္တယ္။ အဲဒီဒဏ္ကို အခုထိ က်ေနာ္တို႔ ခံေနရတုန္းပါ” ဟု ၎က ရွင္းျပသည္။

၂၀၀၃ ခုႏွစ္မွ စတင္ကာ တရုတ္ႏိုင္ငံႏွင့္ ပူးေပါင္း၍ ေၾကးနီစီမံကိန္းလုပ္ငန္းမ်ားကို လုပ္ကိုင္ျခင္းျဖစ္ၿပီး လက္ပန္းေတာင္း ေတာင္ ၃၃ လုံးကို သတၱဳသုိက္ ရွာေဖြေရး စီမံကိန္းႀကီးအျဖစ္သတ္မွတ္၍ ေၾကးနီ၊ ေရႊ၊ ပလက္တီနမ္မ်ား ထုတ္လုပ္သြားမည္ ဟု သိရသည္။

ယင္းစီမံကိန္း အႀကီးက်ယ္လုပ္ေဆာင္လွ်က္ ရွိေသာ္လည္း အနီးအနားရွိ ေဒသခံမ်ားကုိ အလုပ္အကိုင္ အခြင့္အလမ္းမ်ား ေပးမႈ နည္းပါးျခင္း၊ ေက်းလက္ေန ေတာင္သူမ်ား လုပ္ကိုင္သည့္ လယ္ေျမမ်ားပ်က္စီးမႈအတြက္ တစုံတရာ ေျဖရွင္းမေပးျခင္း အျပင္ ေသာက္ေရသုံးေရမ်ား ျပတ္ေတာက္မႈေၾကာင့္ ေဒသခံမ်ားမွာ ဒုကၡေရာက္လွ်က္ ရွိသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ လက္ပန္းေတာင္းေတာင္ အနီးအနားတြင္ ေနထိုင္ၾကသည့္ ေက်းရြာ ၂၆ ရြာမွ ေဒသခံမ်ားမွာ ေၾကးစင္ေတာင္ႏွင့္ စံပယ္ေတာင္ကို နမူနာယူၿပီး ယခုကဲ့သုိ႔ ကန္႔ကြက္ဆႏၵျပျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။

လက္ပံေတာင္းေတာင္ ေၾကးနီစီမံကိန္းသည္ ခ်င္းတြင္းျမစ္အား ညစ္ညမ္းေစႏိုင္ျခင္း၊ သာသနာ့ ေအာင္ေျမအား ဖ်က္ဆီး ေနျခင္း၊ လက္ပံေတာင္းေတာင္ ေဒသ ပတ္၀န္းက်င္ ပ်က္စီးဆံုးရႈံးႏိုင္ျခင္း၊ မံုရြာၿမိဳ႕ ပတ္၀န္းက်င္တြင္ ညစ္ညမ္းမႈ ျဖစ္ေပၚ ႏိုင္ျခင္း တို႔ေၾကာင့္ ေၾကးနီစီမံကိန္း လံုး၀မလုပ္ဘဲ အၿပီးတိုင္ ဖ်က္သိမ္းေရးကို ေက်းရြာ ၂၆ ရြာမွ ေဒသခံမ်ားႏွင့္ မုံရြာ ေဒသခံမ်ား ပူးေပါင္းကာ စီမံကိန္း ရပ္တန္႔သြားသည္အထိ ဆႏၵထုတ္ေဖာ္သြားမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။

By Irrawaddy