ႏုိင္ငံသားမ်ားအသက္ရွည္လာၾကျခင္းရဲ႕ျပႆနာ

စီးပြားေရးအက်ပ္ အတည္းကဲ့သို႔ပင္ အေရးႀကီးေသာ၊ စီးပြားေရးအက်ပ္အတည္းထက္ ႀကီးမားေသာ၊ စီးပြားေရးအက်ပ္အတည္းထက္ေျဖရွင္းရခက္ေသာ သို႔ေသာ္ လူအမ်ား
သတိမမူၾကေသးေသာ ျပႆနာတစ္ရပ္ရွိေနပါသည္။ ကမၻာသူ ကမၻာသားမ်ားသည္ ပို၍အိုမင္းလာေနျခင္းျဖစ္သည္။ တစ္နည္းျပင္ဆင္၍ေျပာပါက ကမၻာသူ ကမၻာသားမ်ား အသက္ ပို၍ ရွည္လာျခင္းျဖစ္သည္။

အသက္ပိုရွည္လာျခင္းသည္ ဝမ္းေျမာက္ဖြယ္သတင္းစကားျဖစ္ပါသည္။ သက္ရွိအားလံုးပင္ အသက္ ရွည္စြာေနထုိင္လုိၾကေပသည္။ အသက္ရွည္ျခင္းကို လူအမ်ားပင္ အလိုရွိၾကေပသည္။ သို႔ေသာ္ လူအမ်ား အသက္ရွည္လာၾကျခင္း၏ ေနာက္ကြယ္တြင္ ျပႆနာမ်ားစြာရွိေနပါသည္။ ႏိုင္ငံေတာ္အေနျဖင့္ အၿငိမ္းစားလစာမ်ား ထုတ္ေပးရသည္။ က်န္းမာေရး ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ေပးရသည္။ မိသားစု အေနျဖင့္လည္း အေဖ၊ အေမ၊ အဘိုး၊ အဘြားတို႔ကို ျပဳစု ေစာင့္ေရွာက္ၾကရသည္။ အၿငိမ္းစားလစာျဖင့္ လူမႈအသံုးစရိတ္ မမွ်တသူမ်ားကို ေထာက္ပ့ံ ကူညီၾကရေပသည္။

အသက္ရွည္သူမ်ားလာသည္ႏွင့္အမွ် အလုပ္လုပ္ႏိုင္သူဦးေရ နည္းလာသည္။ အလုပ္မလုပ္ႏိုင္သူ၊ အၿငိမ္းစားသူဦးေရ တိုးပြားလာသည္။ ခရစ္ႏွစ္ ၂ဝ၂ဝတြင္ ျပႆနာသည္ ပို၍ ထင္သာျမင္သာရွိလာမည္ျဖစ္သည္။ ႐ႈၾကည့္ရာရာတြင္ ကေလးမ်ားထက္ သက္ႀကီးဘိုးဘြားမ်ားကို ပိုမိုျမင္ေတြ႔လာရမည္ျဖစ္သည္။

ကမၻာ့လူဦးေရသည္တစိုက္ မတ္မတ္ တိုးတက္မ်ားျပားလာမည္ ဟု ထင္မွတ္ခဲ့သည္။ ကမၻာ့လူဦးေရသည္ ၁၉၇ဝခုႏွစ္တြင္ အမ်ားဆံုး ႏႈန္းျဖစ္ေသာ ၂.ဝ ရာခိုင္ႏႈန္းျဖင့္ တိုးပြားခဲ့ရာမွ ယခု ၁.၃ ရာခိုင္ႏႈန္းသာ တိုးပြားေတာ့သည္။ လူဦးေရတိုး ႏႈန္းသည္ ဆက္လက္ေလ်ာ့က်လ်က္ ခရစ္ႏွစ္ ၂ဝ၄ဝတြင္ ဝ.၆၄ ရာခိုင္ ႏႈန္းသာ တိုးပြားမည္ဟု ကုလသမဂၢက ေမွ်ာ္မွန္းထားသည္။ ကမၻာ့လူဦးေရသည္ အျမင့္ဆံုး တစ္ဆယ္ ဘီလီယံ အထိ ေရာက္ရွိၿပီး ေလ်ာ့နည္းလာမည္ဟု တြက္ဆထားသည္။ ကမၻာ့ တိုင္းျပည္ ငါးဆယ္ေက်ာ္တြင္ လူဦးေရသည္ ေလ်ာ့ပါး၍ပင္လာမည္ ျဖစ္သည္။ လူဦးေရသည္ တစိုက္မတ္မတ္ တိုးမ်ားလာသည္ဟူေသာ ယူဆခ်က္ကို စြန္႔လႊတ္ရေတာ့မည္ ျဖစ္သည္။

ယေန႔ ကမၻာသူကမၻာသားမ်ား၏ ပ်မ္းမွ်အသက္သည္ ၂၉ႏွစ္ျဖစ္သည္။ ခရစ္ႏွစ္ ၂ဝ၅ဝတြင္ ပွ်မ္းမွ် ၃၈ႏွစ္ ျဖစ္လာမည္ဟု ကမၻာ့ကုလသမဂၢက ခန္႔မွန္းထားသည္။ ယေန႔ ကမၻာတြင္ အသက္ ၆ဝ ေက်ာ္သူသည္ ကမၻာ့လူဦးေရ၏ ၁၁ ရာခိုင္ႏႈန္း၊ ဦးေရ ၆.၉ ဘီလီယံရွိသည္။ ၂ဝ၅ဝတြင္ ၂၂ ရာခိုင္ႏႈန္း၊ ဦးေရ ၉ ဘီလီယံေက်ာ္ ရွိလာမည္ဟု ခန္႔မွန္းထားသည္။ ဖြံ႔ၿဖိဳးၿပီး ႏိုင္ငံမ်ားတြင္မူ ၃၃ ရာခိုင္ႏႈန္း အထိရွိလာၿပီး လူသံုးေယာက္တြင္ တစ္ေယာက္သည္ အသက္ ၆ဝ ေက်ာ္သူ ျဖစ္ေနေပမည္။

ဤျပႆနာသည္ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ႀကီးထြားလာေနသည္။ တစံုတရာျပဳျပင္ေျပာင္းလဲျခင္း မျပဳလုပ္ႏုိင္ပါက အခ်ိန္ၾကာသည္ႏွင့္ အမွ် ပို၍ႀကီးမားလာမည္ျဖစ္သည္။ စီဲးပြားေရး၊ လူမႈေရး၊ ႏိုင္ငံေရး႐ိုက္ခတ္ခ်က္မ်ား ျဖစ္ေပၚလာမည္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ႏိုင္ငံအနည္းငယ္သာ ဤျပႆနာ၏ နက္႐ိႈင္းမႈကို သတိမူမိၾကေသးသည္။ ႏိုင္ငံအမ်ားသည္ သတိမမူမိၾကေသးေပ။ ကုန္ထုတ္လုပ္မည့္ လုပ္သားဦးေရက နည္းပါးလာသည္။ စားသံုးမည့္ ဦးေရက တုိးမ်ားလာသည္။ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးႀကီးလာၿပီး ထမ္းေဆာင္သူက နည္းလာေပသည္။

ယေန႔သက္ႀကီးရြယ္အို မ်ားျပားလာရျခင္းတြင္ေရရွည္အေၾကာင္း ႏွစ္ရပ္ ရွိသည္။ အခိုက္အတန္႔ ႐ိုက္ခတ္ခ်က္တစ္ခ်က္ရွိသည္။ ပထမအခ်က္မွာ စက္မႈထြန္း ကားလာသည့္ ကာလေနာက္ပိုင္းတြင္ လူတို႔၏ေမွ်ာ္မွန္းႏုိင္သက္တမ္း ပို၍ရွည္လာျခင္းျဖစ္သည္။ ၁၉ဝဝ ျပည့္ႏွစ္အခါက လူတို႔၏ေမွ်ာ္မွန္းႏိုင္ သက္တမ္းသည္ ၃ဝ ႏွစ္သာ ရွိသည္။ ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝေသာ ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ ၅ဝ ႏွစ္သာ ရွိသည္။ ယေန႔တြင္မူ လူသားထုတစ္ရပ္လံုး၏ ေမွ်ာ္မွန္းႏိုင္ သက္တမ္းမွာ ၆၇ ႏွစ္အထိ တိုးတက္ လာၿပီး ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝေသာႏိုင္ငံတို႔ တြင္ ၇၈ႏွစ္ အထိ တိုးတက္လာသည္။ ကံေကာင္းသည္ဟု ဆိုႏိုင္သည့္ တစ္ခ်က္မွာ သက္ႀကီးဘုိးဘြားတို႔သည္ က်န္းမာလ်က္ရွိၿပီး အသက္ အေတာ္အတန္ႀကီးသည္အထိ က်န္းမာစြာ ရွင္သန္ေနထုိင္ႏိုင္ျခင္းျဖစ္သည္။

သက္ႀကီးဘိုးဘြားမ်ား တိုးမ်ား လာရသည့္ ဒုတိယအခ်က္မွာေဒသ အသီးသီးမွ မိသားစုမ်ား၏ ရင္ေသြးယူမႈ နည္းပါးလာျခင္းျဖစ္သည္။ ဤ ဒုတိယအခ်က္သည္ ပထမျပႆနာ၏ ေနာက္ပိုင္းတြင္ျဖစ္ေပၚလာၿပီး တျဖည္းျဖည္း ပို၍ပို၍ ႀကီးမားလာေနေပသည္။ ၁၉၇ဝ ခုႏွစ္က အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးတြင္ ပ်မ္းမွ်ရင္ေသြး ၄.၃ ဦး ရွိခဲ့သည္။ ယေန႔တြင္မူ တစ္ကမၻာလံုး ပ်မ္းမွ်မွာ ၂.၆ ဦးသာ ရွိၿပီး၊ ခ်မ္းသာေသာႏိုင္ငံတို႔တြင္မူ ၁.၆ ဦးသာ ရွိၾကသည္။ ၂ဝ၅ဝ တြင္မူ တစ္ကမၻာလံုး ပ်မ္းမွ်ႏွစ္ဦးသာ ရွိေတာ့မည္ဟု ကမၻာ့ကုလသမဂၢက ခန္႔မွန္းထားသည္။ ခ်မ္းသာေသာ ႏိုင္ငံတို႔တြင္မူ ဤႏႈန္းသည္ ေလ်ာ့က်လာလ်က္ ရွိေပသည္။ ဤျဖစ္စဥ္သည္ ကမၻာႀကီးကို ပံုစံသစ္တစ္ခုသို႔ ေျပာငး္ လဲသြားေစမည္ဟု ပညာရွင္အခ်ိဳ႕က တြက္ဆေနၾကသည္။

ဒုတိယကမၻာစစ္အၿပီးတြင္ အခ်ိန္ကာလ အနည္းငယ္စီကြာျခားလ်က္ ကမၻာ့အဝန္းတြင္ပင္ ကေလးေမြးဖြားမႈေပါက္ကြဲျခင္း (ဝါ) ကေလးမ်ားျပားစြာေမြးဖြားျခင္း- Baby Boom ျဖစ္ေပၚခဲ့သည္။ မိသားစုတို႔သည္ ရင္ေသြး အမ်ားအျပား ေမြးဖြားခဲ့ၾကသည္။ အေမရိကန္ႏိုင္ငံတြင္ အမ်ားဆံုးျဖစ္ေပၚခဲ့ၿပီး ၁၉၄၅ ခုႏွစ္မွ စတင္ကာ ႏွစ္၂ဝခန္႔ၾကာျမင့္ခဲ့သည္။ ဤ ျဖစ္ရပ္သည္ သက္ႀကီးဘုိးဘြားတိုးမ်ားလာမႈကို အခိုက္အတန္႔အားျဖင့္ ေျပၿငိမ္းေစခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ထို အခ်ိန္အစပုိင္းကေမြးဖြားခဲ့သူတို႔သည္ ယခုအခါ အၿငိမ္းစားယူၾက ၿပီျဖစ္သည္။

"ဂ်ပန္၊ ေတာင္ကိုရီးယားႏွင့္ တ႐ုတ္တိုင္ေပတို႔သည္ နင့္နင့္နဲနဲ ခံစားေနရသည္။ သက္ႀကီးဘိုးဘြားဦးေရသည္ သိသာစြာ မ်ားျပားလာေနသည္"

လာမည့္ ႏွစ္ ၂ဝ တြင္ ၎တို႔ အားလံုးသည္ အၿငိမ္းစားယူၾကမည္ ျဖစ္သည္။ ယင္းကာလ၏ေနာက္ပိုင္းတြင္ အလုပ္လုပ္သူ အင္အားသည္ သိသာစြာေလ်ာ့နည္းလာမည္ျဖစ္သည္။

ကမၻာ့ႏိုင္ငံအသီးသီးသည္ ဤ ျပႆနာကို ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳးကြဲျပားစြာ ရင္ဆုိင္ေနၾကရသည္။ ခ်မ္းသာေသာ ႏိုင္ငံတို႔သည္ ဤျပႆနာကို ပို၍ သိသာစြာ ရင္ဆိုင္ၾကရသည္။ အာရွတြင္ ဂ်ပန္၊ ေတာင္ကိုရီးယားႏွင့္ တ႐ုတ္တိုင္ေပတို႔သည္ နင့္နင့္နဲနဲ ခံစားေနရသည္။ သက္ႀကီးဘိုးဘြားဦးေရသည္ သိသာစြာ မ်ားျပားလာေနသည္။ ဥေရာပတြင္မူ ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳးေတြ႔ျမင္ေနရသည္။ ဂ်ာမနီ၊ အီတလီ ႏွင့္ စပိန္တို႔သည္ မိသားစုဦးေရ နည္းပါးလွရာ သက္ႀကီးဘိုးဘြားဦးေရ လ်င္ျမန္စြာ တိုးမ်ားလာေနသည္။ ျပင္သစ္၊ အဂၤလန္ႏွင့္ ေျမာက္ပိုင္းေနာ္ေဝေဒသ တုိင္းျပည္တို႔သည္ ရင္ေသြး ပိုမို မ်ားျပားစြာ ေမြးျမဴခဲ့ၾကသျဖင့္ ပို၍ ပ်ိဳရြယ္ႏုငယ္ေနၾကသည္။ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုသည္ ဤအက်ပ္အတည္းကို ပို၍ ခံနိုင္ရည္ရွိေသာ ေမြးဖြားႏႈန္းျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ ျပည္ပ ႏိုင္ငံသားမ်ားကုိ ေနထိုင္ လုပ္ကိုင္ခြင့္ ျပဳျခင္းျဖင့္လည္းေကာင္းေျပေလ်ာ့ေစခဲ့သည္။

ဖြံ႔ၿဖိဳးဆဲႏိုင္ငံမ်ားသည္ေမြးဖြားႏႈန္းမ်ား က်ဆင္းလာျခင္း၊ HIV/AIDSေရာဂါတို႔ေၾကာင့္ေသဆံုးမႈမ်ားျပားျခင္းတို႔ကို ရင္ဆုိင္ေနၾကရေသာ္လည္း ပ်ိဳရြယ္ႏုငယ္သူမ်ားျပားေနဆဲ ျဖစ္၍ ဆယ္စုႏွစ္ခန္႔အထိ သက္ႀကီးဘိုးဘြား မ်ားျပားမႈ ျပႆနာကို ေတြ႔ႀကံဳရဦး မည္မဟုတ္ေပ။ သို႔ေသာ္ ေရရွည္တြင္မူ ဤျပႆနာကို ရင္ဆုိင္ ႀကံဳေတြ႔ ရမည္သာျဖစ္သည္။ လူအမ်ားစုသည္ ငယ္ရြယ္ေနၾကသည့္တိုင္ ဤႏိုင္ငံ တို႔တြင္ အသက္ ၆ဝ ေက်ာ္ ဘိုးဘြား ဦးေရသည္ သန္း ၄၉ဝေက်ာ္ ရွိေနၿပီ ျဖစ္သည္။ ခရစ္ႏွစ္ ၂ဝ၅ဝ တြင္ သံုးဆခန္႔အထိ တိုးမ်ားလာမည္ျဖစ္သည္။ ဤႏိုင္ငံမ်ားတြင္ လူမႈဖူလံုေရး အသံုးစရိတ္ေငြမွာ နည္းပါးလွေပရာ ဤသို႔မ်ားျပားလာေသာ သက္ႀကီးတို႔အား ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ေရးမွာ ခက္ခဲ ပင္ပန္းၾကမည္ျဖစ္သည္။

ဖြံ႔ၿဖိဳးဆဲႏိုင္ငံတို႔တြင္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံသည္ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္၃ဝခန္႔က စ၍ တင္းၾကပ္စြာ လူဦးေရထိန္းခ်ဳပ္ ကန္႔သတ္ခဲ့မႈေၾကာင့္ လ်င္ျမန္စြာပင္ အိုမင္းလာလ်က္ရွိသည္။ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ လူဦးေရသည္ ၂ဝဝ၈ ခန္႔မွန္းေျခအရ ၁,၃၃ဝ သန္း ရွိသည္။ေမွ်ာ္မွန္းႏိုင္သက္ တမ္းသည္ ၇၃.၂ႏွစ္ျဖစ္သည္။ ၂ဝ၃ဝ ခုႏွစ္တြင္ အျမင့္ဆံုးအျဖစ္ ၁.၄၆ ဘီလီယံ အထိတိုးမ်ားလာၿပီး ၄င္းေနာက္တြင္မူ တျဖည္းျဖည္းေလ်ာ့ ပါးလာမည္ျဖစ္သည္။ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ၏ စဲီးပြားေရးသည္ အံ့မခန္း တိုးတက္ခဲ့ေသာ္လည္း ခ်မ္းသာေသာႏိုင္ငံျဖစ္လာရန္မွာမူ မ်ားစြာႀကိဳးပမ္းရဦးမည္ ျဖစ္သည္။ တိုးမ်ားလာေသာ သက္ႀကီး ဘိုးဘြားမ်ားအား ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ ရန္တာဝန္မွာ ခက္ခဲ ပင္ပန္းေနဦးမည္ ျဖစ္သည္။

သက္ႀကီးဘိုးဘြားတို႔ တိုးမ်ားလာသည္ႏွင့္အမွ် အလုပ္လုပ္ႏိုင္သူေလ်ာ့နည္းလာမည္ျဖစ္ရာ ကုန္ထုတ္ႏႈန္းကို လ်င္ျမန္စြာ မတုိးျမႇင့့္ႏိုင္ပါက ကုန္ထုတ္မႈပမာဏသည္ေလ်ာ့နည္းလာမည္ျဖစ္သည္။ ယခု ဂ်ပန္ႏိုင္ငံတြင္ အလုပ္လုပ္သူႏွင့္ အၿငိမ္းစားအသက္ေရာက္ရွိေနသူ အခ်ိဳးသည္ ယုတ္ေလ်ာ့လာမည္ျဖစ္သည္။ ယခု ဂ်ပန္ႏိုင္ငံတြင္ အလုပ္ လုပ္သူႏွင့္ အၿငိမ္းစား ဘိုးဘြားတို႔ အခ်ိဳးသည္ သံုးအခ်ိဳးတစ္ ရွိသည္။ ကမၻာတြင္ အနိမ့္ဆံုးအခ်ိဳးပင္ျဖစ္သည္။ ၂ဝ၅ဝခုႏွစ္တြင္မူ ဤအခ်ိဳးသည္ ထက္ဝက္ ေလ်ာ့က်သြားမည္ ျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ကေလးမ်ားကုိ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ရသည္မွာ သက္ႀကီး ဘုိးဘြားတုိ႔ကုိ ေကြၽးေမြး ေစာင့္ေရွာက္ရသည္ထက္ ကုန္က်မႈ သက္သာေပမည္။ စီးပြားေရး ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္မႈႏွင့္ ဖြံ႕ၿဖဳိးေရးအဖြဲ႔ OECD က သက္ ႀကီး ဘုိးဘြားဦးေရ တုိးပြားလာမႈေၾကာင့္ လုပ္သားအင္အား ေလ်ာ့နည္းလာမႈသည္ အဖြဲ႕ဝင္ ႏုိင္ငံမ်ား၏ စီးပြားေရးဖြံ႕ၿဖဳိးမႈကုိ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ ၃ဝ က အေျခအေနထက္ ၃ဝ ရာခုိင္ ႏႈန္း ေလ်ာ့နည္းသြားေစႏုိင္မည္ဟု ခန္႔မွန္းထားသည္။

စီးပြားေရးပါရဂူ ဂ်ိမ္းစ္ ပုိတာဘ James Poterba က အေမရိကန္တြင္ အၿငိမ္းစားလူတန္းစားသုံးမ်ဳိးရွိသည္ ဟုဆုိသည္။ ပထမအတန္းအစားသည္ ၂၅ ရာခုိင္ႏႈန္းရွိသည္။ သူတုိ႔သည္ လူမႈေရးေထာက္ပံ့ေငြမ်ား၊ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈ ခံစားခြင့္မ်ားျဖင့္ မူလအေျခအေနအတုိင္း ရပ္တည္ေနႏုိင္သူမ်ားျဖစ္သည္။ ဒုတိယ အတန္းအစားမွာ မိမိ၏ပုိင္ဆုိင္မႈ မ်ားျဖင့္ မေၾကာင့္မက် ေနႏုိ္င္သူမ်ား ျဖစ္သည္။ သူတုိ႔သည္ ၁ဝ ရာခုိင္ႏႈန္း မွ ၁၅ ရာခုိင္ႏႈန္း ရွိသည္။ က်န္အတန္းအစားမွာ မိမိ၏ နည္းပါးလွေသာ စုေဆာင္းေငြႏွင့္ မလုံမေလာက္ အၿငိမ္းစားလစာအေပၚ ရပ္တည္ေနရသူမ်ားျဖစ္သည္။ သူတုိ႔သည္ အၿငိမ္းစားတုိ႔၏ ထက္ဝက္ေက်ာ္ အမ်ားစုတုိ႔ ျဖစ္သည္။

ဂ်ာမနီႏုိ္င္ငံသည္ ကေလးမ်ားကုိခ်စ္သည္။ ကေလးမ်ားကုိေကာင္းစြာ ဂ႐ုမစုိက္သည့္ မိဘတုိ႔အား ကဲ့ရဲ႕ ႐ႈတ္ခ်အျပစ္တင္ေလ့ရွိသည္။ သုိ႔ေသာ္ အသက္ ၄ဝေက်ာ္သူ ဂ်ာမန္ အမ်ဳိးသမီးတုိ႔၏ေလးပုံတစ္ပုံတြင္ ရင္ေသြးမရွိၾကေပ။ ဂ်ာမန္အမ်ဳိးသမီး တုိိ႔သည္ အလုပ္ႏွင့္ရင္ေသြးရွိေသာ ဘဝကုိေပါင္းစပ္ရန္ ခက္ခဲလွေပသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဂ်ာမန္အမ်ဳိးသမီး အခ်ဳိ႕သည္ ရင္ေသြးယူရန္အတြက္ အလုပ္ကုိ စြန္႔လႊတ္ခဲ့ၾကသကဲ့သုိ႔ အခ်ဳိ႕သည္ အလုပ္အတြက္ ရင္ေသြးယူေရးကုိ စြန္႔လႊတ္ခဲ့ၾကရေပသည္။ ဂ်ာမနီ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ အင္ဂ်ယ္လာ မာကယ္လ္ Angela Merkel သည္ ဂ်ာမန္အမ်ဳိးသမီးမ်ားကုိ ရင္ေသြး ပုိ၍ ယူၾကရန္ တုိက္တြန္းလ်က္ရွိသည္မွာ ကေလးခ်စ္စိတ္ေၾကာင့္ မဟုတ္ေပ။ ႏုိင္ငံအတြက္ လူငယ္မ်ားပုိ၍ လုိအပ္ေသာေၾကာင္ျ့ဖစ္ေပသည္။

"ဂ်ာမနီ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ အင္ဂ်ယ္လာ မာကယ္လ္ Angela Merkel သည္ ဂ်ာမန္အမ်ဳိးသမီးမ်ားကုိ ရင္ေသြး ပုိ၍ ယူၾကရန္ တုိက္တြန္းလ်က္ရွိသည္မွာ ကေလးခ်စ္စိတ္ေၾကာင့္ မဟုတ္ေပ။ ႏုိင္ငံအတြက္ လူငယ္မ်ားပုိ၍ လုိအပ္ေသာေၾကာင္ျ့ဖစ္ေပသည္"

ယေန႔ေခတ္ အမ်ဳိးသမီးမ်ားသည္ စြမ္းေဆာင္ရည္ျမင့္မားလာသကဲ့သုိ႔ အေတြးအေခၚလည္းေျပာင္းလဲလာၾကသည္။ ကမၻာတစ္လႊားတြင္ ႏုိင္ငံေခါင္းေဆာင္ အမ်ဳိးသမီးမ်ား ထြက္ေပၚလာခဲ့သည္။ အမ်ဳိးသားႏွင့္ ရင္ေဘာင္တန္း၍ စြမ္းစြမ္းတမံ ထမ္းေဆာင္ခဲ့ၾကသည္။ ထုိ႔အတူပင္ မိမိတုိ႔၏ ပ်ဳိရြယ္လတ္ဆတ္ေသာ ဘဝ ကုိ မိသားစု တံတုိင္းအတြင္း မကုန္ ဆုံးေစဘဲ လုပ္ငန္းခြင္တြင္ စြမ္းရည္မ်ားျပသ၍လည္းေကာင္း၊ ဘဝ အရသာကုိ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ခံစား၍လည္းေကာင္း ေနထုိင္လုိလာၾကေပသည္။ သူတုိ႔သည္ ရင္ေသြးေမြးျမဴလ်က္ မိသားစုဘဝတြင္ ေနထုိင္ေန႐ုံမွ်ျဖင့္ မေက်နပ္ႏုိင္ၾကေပ။

ဖြံ႕ၿဖဳိးဆဲႏုိင္ငံအမ်ားစုမွ မိသားစု တုိ႔မွာ ယခင္ကဲ့သုိ႔ ဖခင္တစ္ဦးတည္း၏ ဝင္ေငြျဖင့္ မိသားစု ရပ္တည္ရန္ မစြမ္းႏုိင္ၾကသျဖင့္ မိခင္မ်ားလည္း ဝင္ေငြ ရွာေဖြရန္ လုပ္ငန္းခြင္သုိ႔ ဝင္ေရာက္ၾကရသည္။ေမာင္ႏွံစုံ အမ်ားစုတုိ႔သည္ လက္မထပ္မီကပင္ အလုပ္ကုိယ္စီရွိေနၾကသည္။ သူတုိ႔မိသားစုသည္ အေျခအေန အမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ပင္ က်စ္လ်စ္လာရေပသည္။ ရင္ေသြးယူရန္ တုံ႔ဆုိင္းလာရေပသည္။ ရင္ေသြး နည္းပါးလာရေပသည္။ မိမိဝင္ေငြသည္ ျပည့္စုံ လုံေလာက္မႈ မရွိေသးသျဖင့္ အိမ္ေထာင္ မျပဳႏုိင္ေသးေသာ ခ်စ္သူစုံတြဲမ်ား လည္းရွိၾကေပသည္။ ဤလိုတုိင္းျပည္မ်ဳိးတြင္ သက္ႀကီးဘုိးဘြားမ်ား တုိးပြားလာၾကမည္ျဖစ္သည္။

ဘတ္ဂ်က္ေရးဆြဲသူတု႔ိ အတြက္မူ သက္ႀကီးဘုိးဘြားတုိးမ်ားလာမႈသည္ ျပႆနာပင္ျဖစ္သည္။ အၿငိမ္း စားလစာေငြအေပၚ အဓိက အားျပဳရသည့္ႏုိင္ငံတုိ႔တြင္ အၿငိမ္းစား လစာေငြသည္ ဘတ္ဂ်က္၏ အေတာ္မ်ားမ်ားကို ႏုတ္ယူသြားမည္ျဖစ္သည္။ သုိ႔မဟုတ္ပါကလည္း အၿငိမ္းစား လစာေငြကုိ မရက္ေရာႏုိင္ဘဲ တုိင္းတုိင္းတာတာသာ ထုတ္ေပးႏုိင္ေပ မည္။ အၿငိမ္းစားတုိ႔သည္ ခက္ခက္ခဲခဲ ႐ုန္းကန္ၾကရမည္ျဖစ္သည္။ ႏုိင္ငံေရး၊ လူမႈေရး ျပႆနာမ်ား တုိးပြားလာမည္ျဖစ္သည္။ ႏုိင္ငံ့တာဝန္ကုိ အသက္ ထက္ဆုံး ထမ္းေဆာင္ ခဲ့သူတုိ႔သည္ လူ႔အဆင့္အတန္းမီစြာမူ ရပ္တည္ ေနထုိင္ႏိုင္သင့္ေပသည္။

က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈကုိ ႏုိင္ငံေတာ္က တာဝန္ယူထားသည့္ ႏုိင္ငံတုိ႔တြင္ သက္ႀကီးရြယ္အုိဘုိးဘြား တုိးမ်ားလာသည္ႏွင့္အမွ် က်န္းမာေရးဘတ္ဂ်က္သည္ လ်င္ျမန္စြာ ပုိမုိ လုိအပ္လာမည္ျဖစ္သည္။ အသက္ ၈ဝ ေက်ာ္သူတုိ႔ တုိးမ်ား လာသည္ႏွင့္အမွ် ပုိမုိ၍ ရင့္ေရာ္ ဆုတ္ယုတ္လာၾကမည္ျဖစ္ရာ အသက္အရြယ္ႏွင့္ သင့္ေလ်ာ္သည့္ေရရွည္ ၾကည့္႐ႈ ေစာင့္ေရွာက္မႈမ်ား လုိအပ္ လာမည္ျဖစ္သည္။ေငြေၾကး ႏွင့္ ေတြးေခၚ ႀကံစည္ ေဆာင္ရြက္မႈ မ်ား ပုိမုိ လုိအပ္လာမည္ျဖစ္သည္။ ခ်မ္းသာၾကြယ္ဝေသာ ႏုိင္ငံမ်ားသည္ အၿငိမ္းစားလစာ ေဖာေဖာသီသီ ထုတ္ေပးေနမႈကုိ ခ်င့္ခ်ိန္ၾကရမည္ျဖစ္သည္။ လြန္ကဲေသာ က်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္မႈမ်ားကိုလည္း ေလွ်ာ့ခ်ရမည္ျဖစ္သည္။


သက္ႀကီးဘုိးဘြားတုိ႔သည္ အသက္ရွည္လာၾကသကဲ့သုိ႔ က်န္းမာေရးလည္းေကာင္းမြန္ေနၾကေပရာ မိမိ စြမ္းေဆာင္ႏုိင္သည္မ်ားကို စြမ္းေဆာင္လ်က္ ဝင္ေငြရွာေဖြသင့္ေၾကာင္း ၫႊန္ျပ တုိက္တြန္းသင့္ၾကေပသည္။ သင့္ေလ်ာ္သည့္ အလုပ္အကုိင္မ်ားကုိလည္း စီစဥ္ေပးရမည္။ စီးပြားေရးအက်ပ္အတည္းမွ ႐ုန္းထြက္ရန္ ႀကဳိးစားရာတြင္ မိမိကုမၸဏီ ဆက္လက္ရွင္သန္ ႏုိင္ေရးအတြက္ လုပ္သားမ်ားက သည္းခံလ်က္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈမ်ားသည္ သက္ႀကီး ဘုိးဘြားမ်ား တုိးပြားလာမႈ ျပႆနာေျဖ ရွင္းေရးအတြက္ အေထာက္အကူ ျဖစ္ႏုိင္စရာ ရွိေပသည္။

ျပည္သူအမ်ား စီးပြားေရးက်ပ္တည္းလာမႈအတြက္ ႏုိင္ငံေတာ္ အစုိးရတြင္ တာဝန္ရွိသည္ဟုလည္း အခ်ဳိ႕က ယူဆၾကေပသည္။ အေျခအေနတစ္ရပ္သည္ ကေသာင္းကနင္းျဖစ္လာေသာအခါ အေျပာင္းအလဲသည္ ျဖစ္ေပၚလာရမည္ျဖစ္သည္။ အုိဘားမား အိမ္ျဖဴေတာ္၏ အဆုိတစ္ရပ္ကားေကာင္းေသာ အက်ပ္အတည္း တစ္ရပ္ကုိ အလဟႆမျဖစ္ပါေစ ႏွင့္ဟု ဆုိသည္။ အက်ပ္အတည္းမွ ေကာင္းေသာ အေျဖ ထုတ္ယူႏုိင္မည္ ဟု ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကေပသည္။

"သက္ႀကီးဘုိးဘြားမ်ား တုိးမ်ားလာမႈျပႆနာသည္လည္း စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္တုိ႔၏ အက်ဳိးစီးပြားကုိ မထိခုိက္မခ်င္း ေျပလည္လာႏုိင္ဖြယ္မရွိေပ"

သက္ႀကီးဘုိးဘြားမ်ား တုိးပြားလာမႈတြင္ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး၊ ႏုိင္ငံေရးႏွင့္ ဒႆနမ်ားေရာယွက္ေနေပသည္။ ပုဂၢလိက လြတ္လပ္ခြင့္ႏွင့္ ဆုံးျဖတ္ခြင့္မ်ားလည္းရွိေနေပသည္။ စီးပြားေရးျပႆနာမ်ားကဲ့သုိ႔ မူ အစုိးရအဖြဲ႕၊ စီးပြားေရးအဖြဲ႕အစည္းမ်ား သက္သက္ျဖင့္ ေျဖရွင္း၍ ရႏုိင္မည္ မဟုတ္ေပ။ ရင္ေသြးေမြးျမဴၾကရသည့္ မိခင္မ်ားကုိ ရင္ေသြးေမြးျမဴႏုိင္သည့္ အေျခအေနေကာင္းမ်ား ဖန္တီးေပးလ်က္ ရင္ေသြးေမြးျမဴလုိစိတ္၊ မိခင္ စိတ္မ်ား တုိးပြားလာေအာင္ ေဆာင္ရြက္ၾကရမည္ျဖစ္သည္။

ႏုိင္ငံအစုိးရတုိ႔သည္ စီးပြားေရး ျပႆနာမ်ားကုိ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းရွင္မ်ား၏ လႊမ္းမုိးမႈ၊ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းရွင္မ်ား၏ စြမ္းအားကုိ ရယူလ်က္ေျဖရွင္းခဲ့ၾကသည္။ေျဖရွင္းႏုိင္ခဲ့ၾကသည္။ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းရွင္မ်ားကလည္း ၄င္းတုိ႔၏ အက်ဳိးစီးပြားျဖစ္ေသာေၾကာင့္ နည္းလမ္းေပါင္းစုံျဖင့္ ပါဝင္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကသည္။ ကမၻာႀကီး ပူျပင္း လာေနသည့္ ျပႆနာကိုမူ ၄င္းတုိ႔ အက်ဳိးစီးပြားကို ထိခုိက္မည္စုိး၍ မသိက်ဳိးကြၽန္ျပဳခဲ့ၾကသည္။ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္မ်ားကုိ အားျပဳၾကရေသာ အစုိးရတုိ႔သည္လည္း စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္တုိ႔ကို ဆန္႔က်င္၍ မေဆာင္ရြက္ႏုိင္ခဲ့။ သုိ႔ျဖင့္ ကမၻာႀကီးသည္ တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ ပူျပင္း၍သာလာခဲ့ရသည္။ ယခု သက္ႀကီးဘုိးဘြားမ်ား တုိးမ်ားလာမႈျပႆနာသည္လည္း စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္တုိ႔၏ အက်ဳိးစီးပြားကုိ မထိခုိက္မခ်င္း ေျပလည္လာႏုိင္ဖြယ္မရွိေပ။ ျပႆနာကုိ သိျမင္သူ၊ ကမၻာႀကီးကုိ သာယာဖြံ႕ ၿဖဳိးေစလုိေသာ စိတ္ေစတနာေကာင္းရွိသူတုိ႔က ဦးေဆာင္ ပါဝင္ေဆာင္ရြက္ၾကမွသာ ေျပလည္ႏုိင္ဖြယ္ ရွိပါေၾကာင္းျဖင့္။

Ref: The Economist, June 27, July 3, 2009

ေစ်းကြက္ဂ်ာနယ္ zaygwet.com

By Irrawaddy