ျမန္မာ့လႊတ္ေတာ္ ႀကီးက လက္ညႇိဳးေထာင္ ေခါင္းညိတ္ လႊတ္ေတာ္ မဟုတ္ေတာ့ဘူး၊ သြက္လက္စည္ကားၿပီး အဆိုတင္ တာေတြ၊ ကန္႔ကြက္တာေတြ၊ ေထာက္ခံတာေတြနဲ႔ စည္စည္ကားကား ျဖစ္ေနၿပီ ဆုိလို႔လည္း ဝမ္းသာရပါတယ္။
သေဘာတူရင္ လက္ယာလက္ ျပပါဆိုတဲ့ ေခတ္ႀကီးရယ္၊ လက္ညိႇဳးေထာင္ရင္ ေထာင္တဲ့ လက္ညိႇဳး ျဖတ္ပစ္မယ္ဆိုတဲ့ ေခတ္ရယ္၊ သေဘာတူတူ မတူတူ လုပ္မွာပဲ၊ တေသြးတသံတမိန္႔ ဆိုတဲ့ ေခတ္ႀကီးရယ္ထဲမွာ လူျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ ကိုတာေတတို႔ အတြက္ကေတာ့ ဒါဟာ မဟာေအာင္ပြဲႀကီးလို႔ ထင္သေပါ့။
သမၼတႀကီးေျပာတဲ့ သန္႔ရွင္းေသာ အစိုးရနဲ႔ ေကာင္းမြန္ေသာ အုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္မွာ ကိုတာေတတို႔လည္း သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္း ေကာင္းေကာင္း မြန္မြန္ေတြ ျဖစ္ေတာ့မွာပါလားလို႔ ကိုတာေတာ့ ဉာဏ္တထြာတမိုက္နဲ႔ စဥ္းစားရင္း ဆုိက္ကားကို ကုန္းရုန္းနင္းလို႔ ပီတိေတြစားၿပီး အားရွိခဲ့တာ။
အမယ္ တေလာက လႊတ္ေတာ္အမတ္တေယာက္ ေျပာျပတာဆို ကိုတာေတ သေဘာက်လြန္းလို႔၊ အညာဘက္မွာ က်င္းပတဲ့ အလုပ္ရံုေဆြးေႏြးပြဲ တခုမွာ ျပည္ေထာင္စု ဝန္ႀကီးေတြ ရန္ထျဖစ္ ဆိုသကိုး။ ကိုတာေတ့စိတ္ထဲ ဒါမွ ဒီမိုကေရစီ ႏုိင္ငံကြ လို႔ေတာင္ ဟစ္လိုက္မိေသးရဲ႕။ ကိုတာေတ ဖတ္ဖူးတဲ့ သတင္းစာ ျဖတ္ပိုင္းေတြထဲက ဒီမိုကေရစီ ႏုိင္ငံေတြမွာ ဝန္ႀကီးေတြ ဒီလိုပဲ ခဏခဏ စကားမ်ားၾကတာ မွတ္သားဖူးတယ္ေလ။
ရွိေသးတယ္၊ သူတို႔ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ အိပ္ငိုက္တဲ့ အမတ္ေတြလည္း အမ်ားသားတဲ့။ ဒါလည္း ဒီမိုကေရစီ ႏုိင္ငံေတြက လႊတ္ေတာ္ေတြပဲလို႔ ကိုတာေတ့ ဆိုက္ကားေဖာက္သည္ အမတ္မင္းေတြက ေျပာျပတယ္။ သူတို႔လည္း အိပ္ငိုက္တာပဲ တဲ့။
“အိပ္မငိုက္ရင္ ဒီမိုကေရစီ မလိုလားတဲ့သူလို႔ အထင္ခံရမယ့္ ပံုပဲေနာ္။ ဒါဆိုလည္း ငါးသေလာက္ေပါင္းတို႔၊ ဝက္သား မွ်စ္ခ်ဥ္တို႔ စားၿပီး လႊတ္ေတာ္တက္ေပါ့ အမတ္မင္းရယ္” လို႔ အႀကံေပးမိလို႔ ကိုတာေတ အေငါက္ ခံလိုက္ရေသးတယ္။ သူတို႔ ဒီမိုကေရစီက စည္းကမ္း ျပည့္ဝေသာ ဒီမိုကေရစီတဲ့ဗ်ား။ အိပ္ငိုက္ေပမယ့္ အၾကာႀကီး ငိုက္လို႔မရဘူး၊ ဥကၠ႒က စားပဲြကို တူနဲ႔ ခဏခဏေခါက္ၿပီး သတိေပးသတဲ့၊ ခံုအစြန္းထြက္ေနရင္လည္း ဥကၠ႒ ကိုယ္တုိင္ သတိေပးၿပီး ခံုေရႊ႕ခိုင္းသတဲ့။ ကိုတာေတ့ အျမင္ေတာ့ ညီညီညာညာ စီတန္းထားေသာ ဒီမိုကေရစီဆိုရင္ ပို ေနရာက်မယ္ ထင္တယ္။
ကိုတာေတ ခုတေလာ ပါးစပ္ထဲမွာ ေျပာလို႔ ေတာ္ေတာ္ အာေတြ႕ေနတာကေတာ့ အေျပာင္းအလဲတို႔၊ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲေရးတို႔ ဆိုတဲ့ အမတ္မင္းေတြ ဆီက ရတဲ့ စကားေတြပါ။ ဘာေၾကာင့္ဆို ကိုတာေတလည္း ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲေရး လုပ္ခ်င္တယ္ေလ။ မဒမ္ေတ့ေရွ႕ေတာ့ ဒီစကား မေျပာရဲဘူးေပါ့။ ေတာ္ၾကာ “ေတာ္က ဘာ ေျပာင္းခ်င္တာလဲ” ဆိုၿပီး ျပႆနာရွာမွာေတာ့ ေၾကာက္သား။
ထားပါေလ ကိုတာေတတို႔ လႊတ္ေတာ္ႀကီး လႈပ္လႈပ္ရွားရွား ျဖစ္တဲ့ ကိစၥ ဆက္ပါ့မယ္။ မၾကာေသးခင္က ၾကားရတဲ့ သတင္းေတြ ဆိုရင္ တကယ္ကိုပဲ အားရစရာ၊ ဘာတဲ့ အစိုးရအဖြဲ႕ဝင္ေတြ အားလံုး ပိုင္ဆုိင္မႈေတြ အကုန္ တင္ျပဖို႔ကိစၥ အဆိုတင္တယ္ဆိုပဲ။ ဒါ တကယ္ေကာင္းတာပဲ၊ အင္တာေနရွင္နယ္ စကားနဲ႔ ေျပာရမယ္ဆို ကိုတာေတလည္း ႀကိဳဆိုတယ္။
သန္႔ရွင္းေသာ အစိုးရဆိုတာ ဒါပဲ။ ကိုယ့္မွာ ဘာေတြရွိတယ္ဆိုတာ ခ်ျပရဲတဲ့ သူေတြကို ကိုတာေတ ေလးစားတယ္။ အရင္က ဘာေတြ လုပ္ခဲ့လုပ္ခဲ့ အခုအခ်ိန္မွာ စိတ္သစ္လူသစ္နဲ႔ ဒီမိုကေရစီ ခရီးဆက္ၾကမယ္ဆိုရင္ ကိုတာေတလည္း ဆိုက္ကားနင္းၿပီး အမီလိုက္ဖို႔ ဝန္မေလးဘူး။
ကိုတာေတ့ကို ပိုင္ဆိုင္မႈ အကုန္တင္ဆုိလည္း တင္မွာပဲ။ ဘာရွိလို႔တုန္း လို႔ေတာ့ လာမေမးနဲ႔၊ ကိုတာေတ့မွာ အနာဂတ္ရဲ႕ သားေကာင္းရတနာ ဘု၊ စု၊ ခရုရယ္၊ ၿပီးေတာ့ အေပါင္လက္မွတ္ေတြရယ္၊ မေပါက္တဲ့ ထီလက္မွတ္ေတြရယ္ ရွိတယ္။ ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကိုတာေတလည္း ေကာင္းမြန္ေသာ ဆုိက္ကားသမားေတာ့ ျဖစ္ခ်င္တယ္ေလ။
ဒါေပမယ့္ … ဒါေပမယ့္ေပါ့ဗ်ား။ ကိုတာေတက ေလးစားမလို႔ ႀကံကာရွိေသး ၾကားလိုက္ရတဲ့ သတင္းေၾကာင့္ အားရပါးရ သမ္းမယ့္ ပါးစပ္ထဲ လက္ညႇိဳးအထည့္ ခံလိုက္ရသလို တို႔လို႔တန္းလန္းနဲ႔ ဟတ္ေကာ့ႀကီး ျဖစ္သြားရပါေရာလား။
အစိုးရအဖြဲ႕ေတြရဲ႕ ပိုင္ဆုိင္မႈေတြ တင္ဖို႔ကိစၥ ဥပေဒဘဝ ေရာက္ဖို႔ေဝးလို႔ ေဆြးေႏြးဖို႔ကိုေတာင္ ဝိုင္းၿပီး ကန္႔ကြက္လိုက္ ၾကတာ၊ အဆံုးသတ္မွာေတာ့ ဒီအဆို ရႈံုးတယ္ ဆိုတဲ့သတင္းနဲ႔ ေဖာင္ပိတ္ သြားပါေလေရာ။
ဟုတ္ေတာ့လည္း ဟုတ္ပါတယ္ သူတို႔ တင္ရမွာက ကိုတာေတ့လို႔ အေပါင္ လက္မွတ္ေတြမွ မဟုတ္ေပဘဲဲ။ ခိုးရာပါ ပစၥည္း၊ တုိက္ရာပါ ပစၥည္းဆုိတာ စည္းကမ္းျပည့္ဝတဲ့ လႊတ္ေတာ္ႀကီးနဲ႔ မေလ်ာ္ဘူးဆိုတာ အဆိုတင္တဲ့ အမတ္မင္း မသိေလေရာ့ သလား။ ကံေကာင္းလို႔၊ ဒီမိုကေရစီ ႏုိင္ငံႀကီးျဖစ္ေနလို႔သာ ရာဇမာန္ရွ မခံရတာ။ မဟုတ္လို႔ကေတာ့ မလြယ္ေရးခ် မလြယ္ဘဲ။ ဒီအမတ္မင္းသာ မီဒီယာသမားဆိုရင္ အနည္းဆံုးေတာ့ ႏွစ္ပတ္ အပိတ္ခံရၿပီ။
ကိုတာေတတို႔ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ လႊတ္ေတာ္ႀကီးက လႈပ္မယ့္လႈပ္ေတာ့လည္း လႊတ္ လႈပ္ ေနေတာ့တာလို႔ ေျပာရမလိုပါပဲ။
ထပ္ၾကားရျပန္ၿပီ … အမတ္မင္းတေယာက္က ႏုိင္ငံသားစိစစ္ေရးကတ္ေတြ အေရာင္းအဝယ္ ျဖစ္ေနတဲ့ကိစၥ အထူး စီမံခ်က္ ခ်ၿပီး စံုစမ္း ေဖာ္ထုတ္ဖို႔ ဆိုတဲ့ အဆိုကို တင္ျပန္သတဲ့။ သူ ဆိုလိုတာကေတာ့ ျမန္မာျပည္ထဲမွာ တိုင္းရင္းသားေယာင္ ေဆာင္ၿပီး ဝင္လာတာေတြ ရပ္တန္႔ေအာင္ လုပ္ဖို႔ပါတဲ့။ ေကာင္းတာပဲ ဒါလည္း။ ကိုတာေတ ေထာက္ခံတယ္။ ဒါကေတာ့ ဘယ္ႏုိင္ငံမဆို လုပ္ရမယ့္ကိစၥလို႔ ျမင္တယ္။
ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ ေျပာတာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ကိုတာေတတို႔ ဘိုးဘြားပိုင္ လယ္ေျမေတြကို ႏုိင္ငံသားအခ်င္းခ်င္း စီမံကိန္းဆိုတာႀကီး အေၾကာင္းျပၿပီး မျဖစ္စေလာက္ ေလ်ာ္ေၾကးေပး သိမ္းတာေတာင္ မႀကိဳက္တာဗ်ာ၊ ဘယ့္ႏွယ္ ျမန္မာ စကားတလံုးမွ မတတ္တဲ့သူေတြက ဘယ္က ရမွန္းမသိတဲ့ ႏုိင္ငံသား ကတ္ေတြကိုင္ၿပီး ကိုတာေတတို႔ အမ်ိဳး အေဆြေတြရဲ႕ ေျမေတြ၊ ယာေတြေပၚမွာ ဝင္ေနရာယူမယ္၊ ပိုက္ဆံထုပ္ျပၿပီး သိမ္းမယ္ ဆိုတာကေတာ့ ဘယ္လက္ခံလို႔ ျဖစ္ပါ့မလဲ။
ဒါေပမယ့္ … ဒါေပမယ့္ေပါ့။ ဒီ အမတ္မင္းလည္း မေလ်ာ္တာ လုပ္မိတယ္ ေျပာရမွာပဲ။ ေညာင္ျမစ္တူးလို႔ ပုတ္သင္ဥ ေပၚမယ့္ကိစၥကို ဒီစည္းကမ္းျပည့္ဝေသာ လႊတ္ေတာ္ႀကီးထဲမွာ အဆိုတင္မိ ေပတာကိုး။ သူ႔အဆိုကို ေထာက္ခံဖို႔ မတ္တပ္ ရပ္တဲ့သူက လူ ၄၀ ေတာင္မျပည့္လို႔ အဆိုကို လက္ခံေဆြးေႏြးဖို႔ ပယ္ခ်လိုက္သတဲ့။ အမတ္မင္းႏွယ္ ထိုင္ခံုမွာ တင္ပါး ေကာ္နဲ႔ ကပ္ထားတဲ့သူေတြ ထလာလိမ့္မယ္ လို႔မ်ား ေမွ်ာ္လင့္ရင္ေတာ့ လြဲလိမ့္မေပါ့ဗ်ာ။ အခုေခတ္က လက္ယာလက္ ျပတဲ့ ေခတ္လည္း မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ထိုင္ရာကေန ထဖို႔ဆိုတာ လြယ္တာမွတ္လို႔။
ေကာင္းမြန္ေသာ ကိစၥေတြကို ေဆြးေႏြးဖို႔ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ ေကာင္းမြန္စြာ ပယ္ခ်လိုက္တာကုိပဲ ေက်းဇူးတင္ရမေပါ့။ ဟုတ္တယ္ေလ ဒီမိုကေရစီ ႏုိင္ငံႀကီး ျဖစ္ေနေပလို႔သာ ဒီအမတ္မင္းလည္း ရာဇမာန္ရွ မခံရဘဲ ေကာင္းမြန္စြာ ပယ္ခ်တာနဲ႔တင္ ၿပီးသြားတာကလား။ ဒီ အမတ္မင္းသာ မီဒီသမား ျဖစ္ရင္ေတာ့ မလြယ္ဘူး။ အခုေလာက္ဆို တရားရံုးမွာ တရားရင္ဆုိင္ရင္း သိန္းေလးေထာင္ အာမခံနဲ႔ ေနေနရေလာက္ၿပီ။
လာဦးမယ္ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူမႈ တုိက္ဖ်က္ေရး ေကာ္မရွင္ဖြဲ႕မလို႔တဲ့။ ဒါလည္း သန္႔ရွင္းဖို႔ ကိစၥပဲ။ အဆိုတင္တာေတြ ကေတာ့ အကုန္ေကာင္းပဲ။ ေကာင္းမြန္တဲ့ ကိစၥေတြကို ေကာင္းမြန္စြာ တင္တဲ့သူေတြကို ေကာင္းမြန္စြာ ပယ္ခ်တာ ကိုပဲ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲေရးလို႔ ေခၚသလား ကိုတာေတ မေတြးတတ္ေတာ့ပါဘူး။
အဲဒါဆိုရင္ေတာ့ ကိုတာေတလည္း အေျပာင္းအလဲတို႔ ဘာတို႔ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ေတြ သိပ္မေျပာေတာ့ဘဲ ဆုိက္ကားနင္းတဲ့ အလုပ္ကို ေကာင္းမြန္စြာလုပ္ၿပီး ကိုတာေတ့ ဘု၊ စု၊ ခရုေတြကို ေကာင္းမြန္စြာ ေကၽြးေမြးအုပ္ခ်ဳပ္ရင္း ကိုယ့္ဘာသာ ေကာင္းမြန္ေသာ ဆုိက္ကားသမား ဘဝနဲ႔ ထမင္းၾကမ္း ယပ္ခပ္ စားေနတာပဲ ေအးပါတယ္ေလ။ သန္႔ရွင္းေအာင္လို႔ ေရေတာ့ မွန္မွန္ ခ်ိဳးရေပမေပါ့။ ။
By Irrawaddy
No comments:
Post a Comment