ေရာက္ဖို႔ အေရးႀကီးတယ္လို႔ ကုလသမဂၢ အဆင့္ျမင့္ အရာရွိေဟာင္း လည္းျဖစ္ ျမန္မာအစိုးရဝန္ႀကီးေဟာင္း လည္းျဖစ္ခဲ့တဲ့ ေဒါက္တာညီညီက ဗီြအိုေအျမန္မာပိုင္း ကို ေျပာၾကားလိုက္ပါတယ္။ ေဒၚလာသန္းနဲ႔ခ်ီတဲ့ ဒီအကူအညီေတြကို သံုးရာမွာ အဆင္းရဲဆံုးသူေတြ အလုပ္ရရွိေရးအတြက္ ဘယ္လိုပစၥည္းေတြ ထုတ္လုပ္ေရာင္းခ်ဖို႔ အျပင္ သူတို႔ရဲ့ က်မ္းမာေရး၊ ပညာေရးေတြ ေစာင့္ေရွာက္မႈအတြက္ပါ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ၾကည့္ၿပီးေတာ့ ပံ့ပိုးေပးသင့္တယ္ လို႔လည္း ဆိုပါတယ္။ ဒီအေၾကာင္းအျပည့္အစံုကို ဆက္သြယ္ေမးျမန္းထားတဲ့ ကိုဝင္းမင္းက တင္ျပေပးထားပါတယ္။
ျမန္မာႏုိင္ငံထဲမွာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးလုပ္လာတာကို ဝိုင္းကူတဲ့အေနနဲ႔ ကမာၻ႔ဘဏ္ဘက္လည္း ျမန္မာႏုိင္ငံကို ဆင္းရဲမႈ ေလ်ာ့ခ်ေရး နဲ႔ ေက်းလက္ေဒသ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးေတြအတြက္ အေမရိကန္ေဒၚလာ သန္းေပါင္း ၈၀ အကူအညီေတြ ေပးသြားမယ္လို႔ ၾကာသပေတးေန႔က ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်လိုက္ပါတယ္။ အခုလိုျပန္ဆပ္စရာ မလိုတဲ့ အကူအညီေတြကို တိုင္းနဲ႔ျပည္နယ္ေပါင္း ၁၅ခုက ၿမိဳ႕တခုစီမွာ အသံုးျပဳႏိုင္ဖို႔ ရွိရာမွာ ေဒသခံေတြက ေရြးခ်ယ္တဲ့ ကိုယ္စားလွယ္ေတြအေနနဲ႔ ဘယ္လိုအလိုအပ္ဆံုး ကိစၥေတြမွာ အသံုးျပဳမယ္ဆိုတာကို ထင္သာျမင္သာမႈ ရွိရွိနဲ႔ စီစဥ္ေဆာင္ရြက္ၿပီး အစီရင္ခံစာျပန္တင္ဖို႔ လိုတယ္၊ ဥပမာ စလုပ္မယ့္ လုပ္ငန္းေတြထဲမွာ လမ္းတံတား တူးေျမာင္းေဖာက္တာေတြနဲ႔ ေက်းလက္ေစ်းကြက္ ဖန္တီးတာေတြအျပင္ ေက်ာင္းနဲ႔ေဆးခန္းေဆာက္တာေတြလည္း ပါႏုိင္တယ္လို႔ ဒီကမာၻ႔ဘဏ္ရဲ့ ေၾကညာခ်က္ထဲမွာ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။
အခုလိုျပန္ဆပ္စရာမလိုတဲ့ ႏုိင္ငံတကာ အကူအညီေတြကို ထိထိေရာက္ေရာက္ သံုးႏိုင္ဖို႔ ကိစၥမွာ ဘယ္ေနရာမွာ သံုးမယ္ဆုိတာကို သိဖို႔အျပင္ ဘယ္လိုေအာင္ျမင္ေအာင္လုပ္မလည္းဆိုတာကို သိဖို႔လည္း ထင္သာျမင္သာရွိဖို႔က အေရးႀကီးဆံုးျဖစ္တယ္လို႔ တခ်ိန္က ျမန္မာ့ထိပ္တန္းေခါင္းေဆာင္ျဖစ္လာဖို႔ တစ္ေျပးခဲ့တဲ့ ေဒါက္တာညီညီက ဆိုလိုက္ပါတယ္။
“အဲ့တာေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာ ေတာ္ေတာ္လိုတယ္လို႔ထင္တယ္။ လိုတာကေတာ့ ေလာကမွာေအာင္ျမင္တဲ့ လုပ္ငန္းဆိုလို႔ရွိရင္ ငါလုပ္တာ၊ ငါလုပ္တာဆိုၿပီးေတာ့ ေျပာခ်င္တဲ့သူက သိပ္မ်ားတယ္။ မေအာင္ျမင္လို႔ရွိရင္ က်ေနာ္ သိပ္မသိလိုက္ဘူးဆိုတာမ်ိဳးေတြ ျဖစ္လာတယ္။ အေရးႀကီးတာ ထင္သာျမင္သာေပါ့ေလ။ ဘာေၾကာင့္လုပ္တယ္။ ဘယ္လိုလုပ္တယ္။ ပိုက္ဆံက ဘယ္ေနရာမွာ ဘာကုန္တယ္ဆုိတာ တိတိက်က် သိရင္ တေန႔က်ေတာ့ မေအာင္ျမင္ရင္ က်ေနာ္တို႔က ျပန္ေလ့လာဖို႔လိုတယ္။ ဘာေၾကာင့္မေအာင္ျမင္သလဲ။ အဲ့ဒီ့အခါမွာ ဒါေတြက အကုန္လံုးေပၚလာမွာ၊ အဲ့လိုမ်ိဳး ထင္သာျမင္သာရွိတာ က်ေနာ္ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္သေဘာက်တယ္။”
ေဒါက္တာညီညီကပဲ ဒုတိယအေရးအႀကီးဆံုးကေတာ့ အခုရည္မွန္းထားတဲ့အထဲကအတုိင္း အဆင္းရဲဆံုးသူေတြဆီကို တကယ္ပဲေရာက္ဖို႔ပဲ ျဖစ္တယ္လို႔ ဆက္ေျပာပါတယ္။
“ဆင္းရဲတဲ့သူေတြဆီ မေရာက္ပဲနဲ႔ ပိုခ်မ္းသာတဲ့သူေတြဆီ ေရာက္သြားတာမ်ိဳး၊ ဒီေလာက္မက်ပ္တည္းတဲ့သူေတြဆီ ေရာက္သြားတာမ်ိဳးျဖစ္ရင္ သူတို႔က ေျပာမွာက က်ေနာ္တို႔ ေပးတာက ဒီ့အတြက္ေပးတာ ခင္ဗ်ားတို႔က ဒီ့ျပင္ဟာ သံုးထားတယ္ဆုိၿပီးေတာ့ ေျပာရင္ ေနာက္တေက်ာ့ရဖို႔က ခက္လာတာေပါ့ေလ။”
ဒါ့အျပင္ လက္ရွိ နယူးေယာက္ၿမိဳ႕မွာ ေနထိုင္ေနတဲ့ ေဒါက္တာညီညီကဆက္ၿပီး လက္ေတြ႔အေသးစိတ္ လုပ္ငန္းေတြ လုပ္ရာမွာေတာ့ အဆင္းရဲဆံုးသူေတြ အလုပ္အကုိင္ရရွိေရးအတြက္ ဘယ္လိုကုန္ထုတ္လုပ္ငန္းေတြ လုပ္မယ္ဆုိတာကို စဥ္းစားဖို႔ျဖစ္တယ္လို႔ ဆက္ေျပာပါတယ္။
“ဖြံ႔ၿဖိဳးလာေအာင္လုပ္ဖို႔က အေရးႀကီးတာေတာ့ ဝင္ေငြရွိဖို႔ပဲ။ ဝင္ေငြပိုတိုးလာဖို႔ ဒီေတာ့ အလုပ္ရွိဖုိ႔ေပါ့ေလ။ အဲ့ေတာ့ တတ္ႏိုင္သေရြ႔ သူတို႔ပစၥည္း ပိုထုတ္ဖို႔လိုတယ္။ ပစၥည္းထုတ္ဖို႔လိုရင္ က်ေနာ္တို႔ စဥ္းစားထားဖို႔က ပထမတခ်က္က ေငြရင္းေပါ့။ ေငြရင္းက ဒါနဲ႔စလို႔ရတာေပါ့။ ၿပီးလို႔ရွိရင္ ဒီေငြရင္း ဘယ္လိုဆပ္မလဲဆိုတာ စဥ္းစားေပါ့။ ဒုတိယတခုက ကိုယ္ လုပ္တဲ့ပစၥည္းက ေစ်းကြက္ရွိရဲ့လားဆိုတာ စဥ္းစားဖို႔လိုတယ္။ ထုတ္ၿပီးေတာ့ ဝယ္သူမရွိတဲ့ဟာဆို အလကားပဲ။ ၿပီးေတာ့ အဲ့သလို ေရာင္းလို႔ရတဲ့ပစၥည္း ထုတ္ၿပီးရင္ ေစ်းကြက္က ဘယ္မွာ ရွိသလဲဆုိတာ သိထားရင္ အ့ဲ့ဒီ့ေစ်းကြက္ ဘယ္လိုပို႔မလည္းဆိုတာ စဥ္းစားရမယ္။ အဲ့ေတာ့ပို႔တယ္ဆိုရင္ ဘာပါလာလည္းဆိုေတာ့ ဘယ္လိုပစၥည္းထုတ္မလည္း။ မပ်က္စီးေအာင္ ေနာက္တခုက ေလွနဲ႔ပို႔မွာလား၊ ေမာ္ေတာ္ကားနဲ႔ပို႔မွာလား၊ ထရပ္ကားနဲ႔ပို႔မွာလား။”
အခုလိုကုန္ပစၥည္းထုတ္လုပ္တဲ့ကိစၥအျပင္ ထုတ္ထားၿပီးသားပစၥည္းကို ေရာင္းခ်ဖို႔ကိစၥကို စဥ္းစားဖို႔လည္းလိုတယ္လို႔ ေဒါက္တာညီညီက ဆက္ ေထာက္ျပပါတယ္။
“တခ်ိဳ႕က သမဝါယမလို စုေပါင္းတင္တာမ်ိဳး၊ အဲ့တာက နည္းနည္းပိုရတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူက ကုန္သည္ေလာက္ ေရာင္းတက္ခ်င္မွ ေရာင္းတက္မယ္။ ကုန္သည္ကေတာ့ သူ႔အတြက္ စားရိတ္က နည္းနည္းပိုေပးရမွာေပါ့ေလ။”
ဒါ့အျပင္ ဒီအဆင္းရဲဆံုးသူေတြအေနနဲ႔ ေငြမရွိ၊ အလုပ္မရွိတာအျပင္ သူတို႔မွာ ဖ်ားနာလာရင္းလည္း ကူညီေပးဖို႔နဲ႔ သူတို႔ရဲ့ ဘဝေတြ တိုးတက္ေစဖို႔ ပညာေရးကိစၥေတြ အတြက္လည္း ထည့္သံုးဖို႔ စဥ္းစားသင့္တယ္လို႔ ေဒါက္တာညီညီက ဆက္ေျပာပါတယ္။
“သူတို႔က်မ္းမာေရးအတြက္ ဒီထဲက သံုးရင္သံုး၊ မသံုးရင္ အစိုးရက လုပ္ရမွာေပါ့။ ေနာက္တခုက တသက္လံုး ဒီအလုပ္ပဲလုပ္ေနမလား။ ဒီ့ထက္ပိုၿပီး တက္လာေအာင္ လုပ္ဖို႔မလိုဘူးလား။ ပညာ၊ ပညာလိုလာတယ္။”
တခ်ိန္တည္းမွာ ေဒါက္တာညီညီကပဲ ကမာၻ႔ဘဏ္အစီအစဥ္ထဲမွာ ပါလာတဲ့ အစိုးရရဲ့ ဘက္ဂ်က္ကို အျပင္ကေန ေစာင့္ၾကည့္စစ္ေဆးေပးတာကလည္း အထူးေကာင္းမြန္တဲ့ အစီအစဥ္ျဖစ္တယ္။ ဒါမွသာ တဖက္ေစာင္းနင္း အသံုးမျပဳမိေအာင္ ထိန္းခ်ဳပ္ေပးႏိုင္မွာျဖစ္တယ္လို႔ ေထာက္ျပလိုက္ပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ ကမာၻ႔ဘဏ္အေနနဲ႔ အခုလို သန္း၈၀ အကူအညီေပးတာအျပင္ ဂ်ပန္အစိုးရနဲ႔ ADB ေခၚ အာရွဖြ႔ံၿဖိဳးေရးဘဏ္ေတြနဲ႔ ပူးေပါင္းၿပီး ျမန္မာႏုိင္ငံအေပၚ ႏုိင္ငံတကာက အရင္တင္ေနတဲ့ အေၾကြးသန္းေလးဆယ္ေက်ာ္ ပတ္ဝန္းက်င္ျပန္ဆပ္ႏိုင္အၿပီးမွာ ကမာၻ႔အေနနဲ႔ ေနာက္ထပ္ေခ်းေငြ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၁၆၅သန္း မၾကာခင္လပိုင္းအတြင္း ထပ္ေပးႏိုင္ဖို႔ကိုလည္း စီစဥ္ေနတယ္လို႔ဆုိပါတယ္။
By VOA (ၿမန္မာပိုင္း)
No comments:
Post a Comment